Odpowiedź :
Początki rozkwitu ery kolonialnej w Afryce widać już w XVIII wieku. Wcześniej w XVI wieku Imperium Osmańskie było w posiadaniu wszystkich państw Afryki Północnej, za wyjątkiem Maroka. I w tym też wieku, Portugalczycy przybywali do Afryki mając na celu misje chrystianizacyjne. Chrystianizacja nie oznaczała kolonizacji, ale sam fakt dotarcia Portugalczyków na ziemie afrykańskie, zapoczątkował na arenie międzynarodowej wzrostem zainteresowania tym kontynentem, a co za tym idzie kolonizację. Trudno jednoznacznie wskazać, które państwo zainicjowało proces kolonizacji. Patrząc wstecz, można dostrzec ogromny wpływ Imperium Osmańskiego, którego podboje objęły Afrykę i można by uznać to Imperium za prekursora kolonizacji. Natomiast biorąc pod uwagę kraje europejskie, do inicjatora kolonizacji należy zaliczyć Portugalię, której to misje związane odkrywaniem nowych lądów i szerzeniem na nich chrześcijaństwa oraz zakładaniem faktorii handlowych, można uznać za początek drogi ku kolonizacji. Portugalski książę Henryk, zwany Żeglarzem, uznany jest za inicjatora i patrona wypraw kolonialnych. Brał udział 21 sierpnia 1415 roku w podboju Ceuty
Początkowo od wieku XVII do połowy XIX rządy mocarstw europejskich nie ingerowały, ani nie interesowały się sprawami związanymi z kolonizacją. Narodowe firmy kapitałowe czyli kompanie, prowadziły kolonizację. Z czasem jak kompanie upadały, wszystkie kwestie dotyczące kolonizacji, przeszły w ręce rządów państw kolonizatorów.
W XVIII wieku Francja, Holandia, Anglia, Portugalia, Niemcy, Belgia, Hiszpania i Włochy były znaczącymi białymi kolonizatorami Afryki. Portugalia miała największe wpływy na kontynencie afrykańskim w XVI wieku, co wiązało się z wyprawami mającymi za zadanie chrystianizację. W następnych wiekach Portugalia była w posiadaniu Angoli, Mozambiku, Gwinei Portugalskiej (Gwinei Bissau), Wysp Zielonego Przylądka i Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. Z czasem wpływy Portugalii malały, natomiast potęga Wielkiej Brytanii rosła dzięki posiadaniu takich terenów jak: Rodezja (Zimbabwe i Zambia), Brytyjska Afryka Wschodnia, Sudan, Egipt, Nigeria, Złote Wybrzeże (Ghana), Sierra Leone, Związek Południowej Afryki (obecnie RPA) i Beczuana (Botswana). Do Francji należały: Algieria, Francuska Afryka Równikowa (Gabon, Republika Konga, Republika Środkowoafrykańska, Czad), Francuska Afryka Zachodnia (Senegal, Mauretania, Sudan, Gwinea, Wybrzeże Kości Słoniowej, Górna Wolta obecna Burkina Faso, Dahomej obecny Benin, Niger), Komory, Madagaskar, Maroko, Mauritius, Mali, Majotta, Reunion, Seszele, Somali Francuskie i Tunezja. Niemcy posiadały: Kamerun, Togoland, Niemiecką Afrykę Wschodnią (Tanzania, Rwanda, Burundi) i Niemiecką Afrykę Południowo-Zachodnią (Namibia). Hiszpania miała w swoim władaniu Ceutę, Melillę, Saharę Zachodnią, Wyspy Kanaryjskie i Gwineę Równikową. Belgia posiadała Kongo Belgijskie, a Włochy Trypolitanię (obecnie Libię) i Włoską Afrykę Wschodnią (Etiopia, Erytrea i Somali Włoskie). Holendrzy mieli swoje posiadłości przez pewien okres w Angolii, dzisiejszym RPA i na Mauritiusie.
Początkowo od wieku XVII do połowy XIX rządy mocarstw europejskich nie ingerowały, ani nie interesowały się sprawami związanymi z kolonizacją. Narodowe firmy kapitałowe czyli kompanie, prowadziły kolonizację. Z czasem jak kompanie upadały, wszystkie kwestie dotyczące kolonizacji, przeszły w ręce rządów państw kolonizatorów.
W XVIII wieku Francja, Holandia, Anglia, Portugalia, Niemcy, Belgia, Hiszpania i Włochy były znaczącymi białymi kolonizatorami Afryki. Portugalia miała największe wpływy na kontynencie afrykańskim w XVI wieku, co wiązało się z wyprawami mającymi za zadanie chrystianizację. W następnych wiekach Portugalia była w posiadaniu Angoli, Mozambiku, Gwinei Portugalskiej (Gwinei Bissau), Wysp Zielonego Przylądka i Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. Z czasem wpływy Portugalii malały, natomiast potęga Wielkiej Brytanii rosła dzięki posiadaniu takich terenów jak: Rodezja (Zimbabwe i Zambia), Brytyjska Afryka Wschodnia, Sudan, Egipt, Nigeria, Złote Wybrzeże (Ghana), Sierra Leone, Związek Południowej Afryki (obecnie RPA) i Beczuana (Botswana). Do Francji należały: Algieria, Francuska Afryka Równikowa (Gabon, Republika Konga, Republika Środkowoafrykańska, Czad), Francuska Afryka Zachodnia (Senegal, Mauretania, Sudan, Gwinea, Wybrzeże Kości Słoniowej, Górna Wolta obecna Burkina Faso, Dahomej obecny Benin, Niger), Komory, Madagaskar, Maroko, Mauritius, Mali, Majotta, Reunion, Seszele, Somali Francuskie i Tunezja. Niemcy posiadały: Kamerun, Togoland, Niemiecką Afrykę Wschodnią (Tanzania, Rwanda, Burundi) i Niemiecką Afrykę Południowo-Zachodnią (Namibia). Hiszpania miała w swoim władaniu Ceutę, Melillę, Saharę Zachodnią, Wyspy Kanaryjskie i Gwineę Równikową. Belgia posiadała Kongo Belgijskie, a Włochy Trypolitanię (obecnie Libię) i Włoską Afrykę Wschodnią (Etiopia, Erytrea i Somali Włoskie). Holendrzy mieli swoje posiadłości przez pewien okres w Angolii, dzisiejszym RPA i na Mauritiusie.
