Bóg, honor, ojczyzna czy matka? "Do matki" J. Słowackiego.
Wiersz "Do matki" swoją kompozycją przypomina list. Jest on bowiem bardzo rozbudowaną apostrofą, w której podmiot liryczny zwierza się, tłumaczy matce, dlaczego ją opuścił. Jest świadom, że będzie jej ciężko pogodzić się z jego decyzją, gdy wrócą do kraju ci, którzy wyemigrowali, a jego wśród nich nie będzie. To postanowienie jest tak mocne, że metaforycznie porównuje je do zbroi, a jednocześnie wie, że jest szalone. Zdaje sobie sprawę, że w ten sposób skraca matce życie. W porównaniu siebie do psa podkreśla swoją wierność ojczyźnie, ale tej wolnej. W rozpoczynającej się anaforą: "Lecz woli..." trzeciej zwrotce mówi, że jego wybór był trudny, ponieważ rozpaczą byłby powrót do zniewolonego kraju, ale także życie na obczyźnie. Wie, że nie ma już odwrotu, przeprasza matkę, której tłumaczy swoje postanowienie miłością większą niż ta, którą czuje do niej.
tyle nam podyktował Naszpan Polonista <3
