Odpowiedź :
Napewno ta rozprawka CI pomoże, którą pisałem. Jak pousuwasz część rzeczy do powinieneś dostać minimum -5 :)
Rozum czy serce? Który sposób pojmowania świata jest właściwy? Istotą tragedii Sofoklesa „Antygona” jest konflikt dwóch tragiczny bohaterów. W sytuacji bez wyjścia znajduje się zarówno Antygona jak i Kreon. Musieli dokonać wyboru między dwoma racjami, z których obie były równie ważne jak i sprzeczne.
Jedną z przyczyn konfliktów były dwa prawa: boskie i ziemskie. Antygona zgodnie z nakazami bogów, ale wbrew woli Kreona dokonała pochówku zwłok brata. Władca uznał Polinejkesa za zdrajcę, dlatego zabronił dokonania pogrzebu. Zależało jej na spełnieniu tradycji wobec zmarłych, gdyż uznała to za zgodne z prawami boskimi i jej sumieniem. Antygona bardzo kochała brata i zrobiła to, co uznała za najlepsze. Kierowała się sercem a nie rozumem. Jej siostra Ismena odradzała jej, by nie realizowała swojego planu, lecz wielka miłość siostry do brata dodawała jej odwagi. Podczas rozmowy bohaterki z władca Teb, Antygona przyznała się do czynu, który popełniła. Nie próbowała się usprawiedliwiać, czy szukać wymówek. Broniła praw jednostki oraz postępowała zgodnie ze swoim sumieniem. Kierował się miłością i wiarą w bogów, dlatego żyła zgodnie z prawami boskimi.
Kolejną przyczyna konfliktu było dobro państwa i jednostki. Prawa ustanowione przez władcę, powinny być w zgodzie z prawami moralnymi i nie powinny działać na szkodę jednostki. Władca musiał być konsekwentny i musiał wszystkich traktować równo. Nigdy nie powinno się podejmować decyzji lub rządzić z pominięciem woli ludu. Kreon skazał Antygonę gdyż uważał, ze to, co robi jest niesłuszne i niesprawiedliwe. Bohaterka złamała prawo i sprzeciwiła się rozkazom wydanym przez króla, który nie mógł się ugiąć. Bał się, że zostanie posądzony o słabość i o uległość dla rodziny. Uważał, że wszystkich trzeba traktować tak samo. Jako władca, troszczył się o swoją reputacje i porządek w państwie. Każdy niesprawiedliwy czyn, złamanie prawa, mogło podważyć wiarygodność króla i doprowadzić do anarchii w państwie. Gdyby Kreon zgodził się pochówku Polinejkesa, nie doszłoby do tylu samobójstw. Władca nie powinien zakazać grzebania zmarłych.
W mojej ocenie bohaterka postąpiła słusznie. Antygona tak bardzo kochała, Polinejkesa, że musiała godnie pochować go, choć w ten sposób naruszyła edykt wydany przez władcę Teb. Udowodniła nam, że do końca powinniśmy być wierni swoim uczuciom i przekonaniom. Dla Antygony najważniejszą wartością była miłość do brata. Natomiast Kreon musiał stanąć przed trudną decyzją. Nie powinien kierować się tylko i wyłącznie swoim zdaniem i prawami ludzkimi, ponieważ każdy człowiek zasługuje na pochowanie, niezależnie od tego, kim jest i jakiego czynu dokonał. Antygona umarła zgodnie z wydanym na nią wyrokiem, natomiast Kreon pozostał sam dręczony wyrzutami sumienia z powodu utraty najbliższych. To Antygona zwyciężyła ten tragiczny konflikt wartości i to ona ma rację. W życiu najważniejsze jest dobro bliźnich i każdy powinien postępować tak, aby innym było z nami dobrze.
Rozum czy serce? Który sposób pojmowania świata jest właściwy? Istotą tragedii Sofoklesa „Antygona” jest konflikt dwóch tragiczny bohaterów. W sytuacji bez wyjścia znajduje się zarówno Antygona jak i Kreon. Musieli dokonać wyboru między dwoma racjami, z których obie były równie ważne jak i sprzeczne.
Jedną z przyczyn konfliktów były dwa prawa: boskie i ziemskie. Antygona zgodnie z nakazami bogów, ale wbrew woli Kreona dokonała pochówku zwłok brata. Władca uznał Polinejkesa za zdrajcę, dlatego zabronił dokonania pogrzebu. Zależało jej na spełnieniu tradycji wobec zmarłych, gdyż uznała to za zgodne z prawami boskimi i jej sumieniem. Antygona bardzo kochała brata i zrobiła to, co uznała za najlepsze. Kierowała się sercem a nie rozumem. Jej siostra Ismena odradzała jej, by nie realizowała swojego planu, lecz wielka miłość siostry do brata dodawała jej odwagi. Podczas rozmowy bohaterki z władca Teb, Antygona przyznała się do czynu, który popełniła. Nie próbowała się usprawiedliwiać, czy szukać wymówek. Broniła praw jednostki oraz postępowała zgodnie ze swoim sumieniem. Kierował się miłością i wiarą w bogów, dlatego żyła zgodnie z prawami boskimi.
Kolejną przyczyna konfliktu było dobro państwa i jednostki. Prawa ustanowione przez władcę, powinny być w zgodzie z prawami moralnymi i nie powinny działać na szkodę jednostki. Władca musiał być konsekwentny i musiał wszystkich traktować równo. Nigdy nie powinno się podejmować decyzji lub rządzić z pominięciem woli ludu. Kreon skazał Antygonę gdyż uważał, ze to, co robi jest niesłuszne i niesprawiedliwe. Bohaterka złamała prawo i sprzeciwiła się rozkazom wydanym przez króla, który nie mógł się ugiąć. Bał się, że zostanie posądzony o słabość i o uległość dla rodziny. Uważał, że wszystkich trzeba traktować tak samo. Jako władca, troszczył się o swoją reputacje i porządek w państwie. Każdy niesprawiedliwy czyn, złamanie prawa, mogło podważyć wiarygodność króla i doprowadzić do anarchii w państwie. Gdyby Kreon zgodził się pochówku Polinejkesa, nie doszłoby do tylu samobójstw. Władca nie powinien zakazać grzebania zmarłych.
W mojej ocenie bohaterka postąpiła słusznie. Antygona tak bardzo kochała, Polinejkesa, że musiała godnie pochować go, choć w ten sposób naruszyła edykt wydany przez władcę Teb. Udowodniła nam, że do końca powinniśmy być wierni swoim uczuciom i przekonaniom. Dla Antygony najważniejszą wartością była miłość do brata. Natomiast Kreon musiał stanąć przed trudną decyzją. Nie powinien kierować się tylko i wyłącznie swoim zdaniem i prawami ludzkimi, ponieważ każdy człowiek zasługuje na pochowanie, niezależnie od tego, kim jest i jakiego czynu dokonał. Antygona umarła zgodnie z wydanym na nią wyrokiem, natomiast Kreon pozostał sam dręczony wyrzutami sumienia z powodu utraty najbliższych. To Antygona zwyciężyła ten tragiczny konflikt wartości i to ona ma rację. W życiu najważniejsze jest dobro bliźnich i każdy powinien postępować tak, aby innym było z nami dobrze.
