Odpowiedź :
Dla Europejczyków Australia to kontynent położony po przeciwnej stronie kuli ziemskiej, jak czasem mówimy - na antypodach. Przeciętny mieszkaniec Starego Świata, zapytany o to, z czym kojarzy mu się Australia, bez namysłu wymieni kangury, misie koala, strusie emu i stada owiec. Wspomni też tubylców z bumerangami. Niektórzy powiedzą, że gdzieś w tej części świata leży Wielka Rafa Koralowa, inni - że w jednym z australijskich miast, Sydney, można zobaczyć słynny gmach opery. Natomiast dla fanów sportu kontynent ten jest ojczyzną surfingu i windsurfingu . . .
Australijczycy, rdzenna, ciemnoskóra ludność Australii. Przed przybyciem Europejczyków w 1788 kontynent Australii zamieszkiwało ok. 300 tys. Australijczyków. W wyniku zmuszania Ich do ciężkiej pracy i systematycznego wypierania z żyźniejszych obszarów wzrosła śmiertelność Australijczyków - obecnie ok. 140 tys. Pod względem antropologicznym zalicza się Australijczyków do typu australoidalnego. Do chwili zajęcia Australii przez europejskich kolonistów rdzenna jej ludność prowadziła koczowniczy tryb życia, krążąc w poszukiwaniu wyżywienia po dokładnie wytyczonych terytoriach. Podstawowym zajściem było łowiectwo i zbieractwo, a w rejonach nadbrzeżnych rybołówstwo. Do momentu zetknięcia się z Europejczykami nie znali obróbki metali, garncarstwa, tkactwa. Posługiwali się bronią i narzędziami z kamienia, drewna (bumerang). Mieszkali w szałasach, najprostsza forma były zasłony od wiatru, wykonane z płatów kory. Nie znali odzieży chroniącej od zimna. Część plemion chodziła całkiem nago, część zaś nosiła różnego rodzaju opaski na biodra. Rozpowszechnione były ozdoby z piór, włókien roślinnych, zębów itp. w postaci naszyjników i bransolet. Osobna kategorie ozdób stanowiły umyślne na ciele blizny i barwne malowidła.
Sztuka ludności rodzimej sięga czasów przedhistorycznych. Obejmuje gł. malowidła oraz ryty naskalne, w niewielkim stopniu rzeźbę i płaskorzeźbę w drewnie oraz malowidła i rysunki na korze. Charakter gł. kultowy, magiczny i użytkowy. Sztuka ludności białej jest oparta na wzorach europejskich gł. angielskich, współcześnie przede wszystkim amerykańskich. W architekturze XIX w. przystosowywano panujące w Wielkiej Brytanii style do miejscowych warunków i klimatu (np. rozbudowane werandy). Pierwszym architektem australijskim był F. Greenway. Urbanizacja kraju znalazła wyraz w rozwiązaniach przestrzennych wielkich miast (Sydney, Melbourne, Canberra). W drugiej połowie XIX w. ukształtowała się miejscowa szkoła malarstwa pejzażowego i rodzajowego, łącząca cechy realizmu i impresjonizmu (Heidelberg school: Ch. Conder, F. McCubbin, T. Roberts, A. Streeton). Rzeźbę zaczęto uprawiać w Australii w połowie XIX w., poważniejszy jej rozwój wiąże się z zakładaniem muzeów wojennych i miejsc czci poległych w wojnach światowych.
Pisana w języku angielskim, do polowy XIX w. była peryferyjnym zjawiskiem piśmiennictwa angielskiego; pierwsze indywidualne cechy pojawiły się w nurcie liryki krajobrazowej i balladowej (Ch. Harpur), następnie w prozie opisującej dzieje pionierskiego osadnictwa (R. Boldrewood); po 1880 rozwijała się w pełni świadoma swej odrębności literatura narodowa, kształtując krytyczno społeczna i realistyczna orientacje, zarówno w ujęciu psychologicznym, jak i epickim (H.H. Richardson, także V. Palmer, E. Dark, tworzący gł. po II wojnie światowej); w poezji międzywojennej dominował nurt liryki refleksyjno-filozoficznej; po II wojnie światowej duża role odgrywali pisarze o radykalnych poglądach społecznych i politycznych oraz odwołujący się do doświadczeń europejskiej powieści psychologicznej (P. White); w poezji widoczne nawiązania do współczesnych nurtów liryki europejskiej i amerykańskiej; od lat 20. nastąpił wyraźny rozwój dramatu (R. Lawler).
W północnej Australii jest rozpowszechniona prymitywna tuba bambusowa didżeridu, stosowana przez śpiewaków m.in. do wzmacniania i zniekształcania głosu. Własny folklor muzyczny kultywują narodowości grupy europejskiej osadników (np. pieśni i ballady ludności pochodzenia angielskiego lub irlandzkiego). Rozwój profesjonalnej muzyki australijskiej zapoczątkowali w końcu XVIII w. muzycy orkiestr wojskowych, grający podczas przedstawień teatralnych, ceremonii religijnych, uroczystości i zabaw. Niezależnie muzykowano amatorsko po domach. Od poł. XIX w. dużym powodzeniem cieszyła się opera (regularne spektakle od 1842 w Hobart; słynne śpiewaczki: N. Melba, G. Johnson, współcześnie J. Sutherland; nowocz. gmach opery w Sydney od 1973). W latach 1946–50 powstało 6 czołowych obecnie w Australii orkiestr symfonicznej: w Melbourne, Sydney, Adelaide, Queensland, Australii Zach. i Tasmanii. Pierwsi znani kompozytorzy to: P. Grainger, J. Antill, A. Benjamin, M. Sutherland, R. Hanson, R. Hughes. Współcześnie tworzą: P. Sculthorpe, D. Banks, M. Williamson, N. Butterley, R. Goldner, F. Werder, G. Dreyfus, L. Stisky, z młodszych — R. Edwards, A. Bault, A. Boyd, M. Wesley-Smith i in.; świat. sławę zyskali gitarzysta i kompozytor J. Williams i pianista R. Woodward; działają popularne zespoły muzyki rockowej, m.in. Midnight Oil, Little River Band.
Australijski slang
Arvo -popoludnie (afternoon),
Barbie -BBQ (bardzo wazna rzecz w zyciu australijczyka- kazda okazja jest dobra zeby zorganizowac barbie!),
bathers-"rzecz" w ktorej plywasz(bikini, slipki),
bottlo - sklep z alkoholem (maja tutaj drive thru sklepy z alkoholem, do ktorych mozna wjechac samochodem jak do McDonalda!),
bush - wszystko poza miastem,
BYO - bring your own (odnosi sie do restauracji gdzie mozesz przyniesc swoj wlasny alkohol),
Cask - pudelkowane tanie wino,
chook - kurczak,
Crissie - Christmas,
crook - zlamany, niedobry,
daks- spodnie,
dill-idiota,
dunny- toaleta,
esky-przenosna lodowka z lodem na alkohol, australijczyk nigdzie sie bez niej nie ruszy,
esky-przenosna lodowka z lodem na alkohol, australijczyk nigdzie sie bez niej nie ruszy,
G'day-dziendobry,
Gar bo-smieciaz,
Joey-maly kangurek w torebce u mamy,
lolly-wszelkie slodycze,
mick-katolik,
mozzie-komar,
no worries - spoko, uslyszycie w co drugim zdaniu
o.s.-overseas ( musze tlumaczyc? )
POM (prisoners of Mother England )-brytyjczyk,
postie-listonosz,
roo -kangur,
sanger-kanapka,
sheila- dziewczyna,
Tassie-Tasmania,
Tucker-jedzenie,
telly-TV,
Yakka - praca
Australijczycy, rdzenna, ciemnoskóra ludność Australii. Przed przybyciem Europejczyków w 1788 kontynent Australii zamieszkiwało ok. 300 tys. Australijczyków. W wyniku zmuszania Ich do ciężkiej pracy i systematycznego wypierania z żyźniejszych obszarów wzrosła śmiertelność Australijczyków - obecnie ok. 140 tys. Pod względem antropologicznym zalicza się Australijczyków do typu australoidalnego. Do chwili zajęcia Australii przez europejskich kolonistów rdzenna jej ludność prowadziła koczowniczy tryb życia, krążąc w poszukiwaniu wyżywienia po dokładnie wytyczonych terytoriach. Podstawowym zajściem było łowiectwo i zbieractwo, a w rejonach nadbrzeżnych rybołówstwo. Do momentu zetknięcia się z Europejczykami nie znali obróbki metali, garncarstwa, tkactwa. Posługiwali się bronią i narzędziami z kamienia, drewna (bumerang). Mieszkali w szałasach, najprostsza forma były zasłony od wiatru, wykonane z płatów kory. Nie znali odzieży chroniącej od zimna. Część plemion chodziła całkiem nago, część zaś nosiła różnego rodzaju opaski na biodra. Rozpowszechnione były ozdoby z piór, włókien roślinnych, zębów itp. w postaci naszyjników i bransolet. Osobna kategorie ozdób stanowiły umyślne na ciele blizny i barwne malowidła.
Sztuka ludności rodzimej sięga czasów przedhistorycznych. Obejmuje gł. malowidła oraz ryty naskalne, w niewielkim stopniu rzeźbę i płaskorzeźbę w drewnie oraz malowidła i rysunki na korze. Charakter gł. kultowy, magiczny i użytkowy. Sztuka ludności białej jest oparta na wzorach europejskich gł. angielskich, współcześnie przede wszystkim amerykańskich. W architekturze XIX w. przystosowywano panujące w Wielkiej Brytanii style do miejscowych warunków i klimatu (np. rozbudowane werandy). Pierwszym architektem australijskim był F. Greenway. Urbanizacja kraju znalazła wyraz w rozwiązaniach przestrzennych wielkich miast (Sydney, Melbourne, Canberra). W drugiej połowie XIX w. ukształtowała się miejscowa szkoła malarstwa pejzażowego i rodzajowego, łącząca cechy realizmu i impresjonizmu (Heidelberg school: Ch. Conder, F. McCubbin, T. Roberts, A. Streeton). Rzeźbę zaczęto uprawiać w Australii w połowie XIX w., poważniejszy jej rozwój wiąże się z zakładaniem muzeów wojennych i miejsc czci poległych w wojnach światowych.
Pisana w języku angielskim, do polowy XIX w. była peryferyjnym zjawiskiem piśmiennictwa angielskiego; pierwsze indywidualne cechy pojawiły się w nurcie liryki krajobrazowej i balladowej (Ch. Harpur), następnie w prozie opisującej dzieje pionierskiego osadnictwa (R. Boldrewood); po 1880 rozwijała się w pełni świadoma swej odrębności literatura narodowa, kształtując krytyczno społeczna i realistyczna orientacje, zarówno w ujęciu psychologicznym, jak i epickim (H.H. Richardson, także V. Palmer, E. Dark, tworzący gł. po II wojnie światowej); w poezji międzywojennej dominował nurt liryki refleksyjno-filozoficznej; po II wojnie światowej duża role odgrywali pisarze o radykalnych poglądach społecznych i politycznych oraz odwołujący się do doświadczeń europejskiej powieści psychologicznej (P. White); w poezji widoczne nawiązania do współczesnych nurtów liryki europejskiej i amerykańskiej; od lat 20. nastąpił wyraźny rozwój dramatu (R. Lawler).
W północnej Australii jest rozpowszechniona prymitywna tuba bambusowa didżeridu, stosowana przez śpiewaków m.in. do wzmacniania i zniekształcania głosu. Własny folklor muzyczny kultywują narodowości grupy europejskiej osadników (np. pieśni i ballady ludności pochodzenia angielskiego lub irlandzkiego). Rozwój profesjonalnej muzyki australijskiej zapoczątkowali w końcu XVIII w. muzycy orkiestr wojskowych, grający podczas przedstawień teatralnych, ceremonii religijnych, uroczystości i zabaw. Niezależnie muzykowano amatorsko po domach. Od poł. XIX w. dużym powodzeniem cieszyła się opera (regularne spektakle od 1842 w Hobart; słynne śpiewaczki: N. Melba, G. Johnson, współcześnie J. Sutherland; nowocz. gmach opery w Sydney od 1973). W latach 1946–50 powstało 6 czołowych obecnie w Australii orkiestr symfonicznej: w Melbourne, Sydney, Adelaide, Queensland, Australii Zach. i Tasmanii. Pierwsi znani kompozytorzy to: P. Grainger, J. Antill, A. Benjamin, M. Sutherland, R. Hanson, R. Hughes. Współcześnie tworzą: P. Sculthorpe, D. Banks, M. Williamson, N. Butterley, R. Goldner, F. Werder, G. Dreyfus, L. Stisky, z młodszych — R. Edwards, A. Bault, A. Boyd, M. Wesley-Smith i in.; świat. sławę zyskali gitarzysta i kompozytor J. Williams i pianista R. Woodward; działają popularne zespoły muzyki rockowej, m.in. Midnight Oil, Little River Band.
Australijski slang
Arvo -popoludnie (afternoon),
Barbie -BBQ (bardzo wazna rzecz w zyciu australijczyka- kazda okazja jest dobra zeby zorganizowac barbie!),
bathers-"rzecz" w ktorej plywasz(bikini, slipki),
bottlo - sklep z alkoholem (maja tutaj drive thru sklepy z alkoholem, do ktorych mozna wjechac samochodem jak do McDonalda!),
bush - wszystko poza miastem,
BYO - bring your own (odnosi sie do restauracji gdzie mozesz przyniesc swoj wlasny alkohol),
Cask - pudelkowane tanie wino,
chook - kurczak,
Crissie - Christmas,
crook - zlamany, niedobry,
daks- spodnie,
dill-idiota,
dunny- toaleta,
esky-przenosna lodowka z lodem na alkohol, australijczyk nigdzie sie bez niej nie ruszy,
esky-przenosna lodowka z lodem na alkohol, australijczyk nigdzie sie bez niej nie ruszy,
G'day-dziendobry,
Gar bo-smieciaz,
Joey-maly kangurek w torebce u mamy,
lolly-wszelkie slodycze,
mick-katolik,
mozzie-komar,
no worries - spoko, uslyszycie w co drugim zdaniu
o.s.-overseas ( musze tlumaczyc? )
POM (prisoners of Mother England )-brytyjczyk,
postie-listonosz,
roo -kangur,
sanger-kanapka,
sheila- dziewczyna,
Tassie-Tasmania,
Tucker-jedzenie,
telly-TV,
Yakka - praca
