Ta nauka moralna jest także logiczna. Przecież jaki człowiek by pomógł osobie, która przez cale swe życie zachowywała się nie ludzko? Nikt nie chciałby mieć do czynienia z taką istotą, a o pomocy jej nawet nie myśli. Taki człowiek naprawdę by musiał się dużo napracować aby zdobyć czyjeś zaufanie. A czyjeś wsparcie może się bardzo przydać. Opisuje to prosty przykład: nagle bezdusznej, oziębłej osobie zdarzył się jakiś wypadek i trafiła do szpitala. W takiej chwili zwykły śmiertelnik potrzebuje czyjejś porady. Niestety osobnik o podobnym zachowaniu nie uzyskał by takiej rady.Po śmierci, człowiek idzie do nieba. Ci którzy nagrzeszyli idą do czyśćca i dzięki naszym modlitwom mogą trafić do nieba. Utwór Adama Mickiewicza ukazuje nam jaka jest beznadziejna sytuacja potępionych, którzy za życia nie zasłużyli na naszą modlitwę. Wieczna tułaczka na ziemi bez jedzenia, jest tylko jedną z wielu kar jakie czekają na nich. Aby ich uniknąć, tacy ludzie, powinni choć trochę okazać uczucia wobec innych.Czas na ziemi przemija. Ci których dziedzic za życia odtrącił teraz potępiają go wytykając mu jego winy. W świecie żywych mógłby ich skarcić, ale wraz ze śmiercią stracił nad nimi władzę. Ten sam błąd popełnia wiele bogatych ludzi w dzisiejszych czasach. Biednych ludzi uważają za gorszą rasę i mogą ich traktować jak chcą. Jednak w za światach nie ma podziału na biednych czy bogatych. I dlatego tacy ludzie będą żałować za to, że w swoim życiu tak nagrzeszyli.Jak już wspomniałem nikt w zasadzie nie chciałby pomóc osobie zachowywującej się tak bezdusznie. Jednak według mojego zdania powinniśmy dać jej choćby cień szansy na poprawę. Taki człowiek sam się nigdy nie poprawi. Trzeba mu w tym pomóc. Na nie szczęście do takiego zadania potrzeba ludzi z dużą cierpliwością, a w dzisiejszych czasach takich osób jest nie wiele. Jedyny ratunek pozostaje w czytaniu literatury i poezji, gdyż w nich jest najwięcej nauk moralnych. Literatura łagodzi obyczaje, a także nasze sumienia. Zmusza do refleksji, ukazuje drogi, którymi należy kroczyć. Ktoś kiedyś powiedział: „żyj tak aby nikt przez ciebie nie płakał”. Te słowa powinniśmy traktować jako motto życiowe.
