Odpowiedź :
Od początku w literaturze pojawiają się wizje, sny i proroctwa. Mogą one pełnić różne funkcje. Często są emanacją stanów wewnętrznych bohatera, niejednokrotnie właśnie ze snów i wizji dowiadujemy się prawdy o stanie jego umysłu i o tym, co mu w duszy gra?. Dopełniają one charakterystykę bohatera, są prognozą przyszłości. W zależności od utworu są sposobem oceny rzeczywistości, interpretacją historii, tak jak np. w ?Weselu? Wyspiańskiego. Tworzą też nastrój grozy i tajemniczości, jak np. w ?Dziadach? A. Mickiewicza. Pojawienie się wizji, snów i proroctw wznosi wiele zmian do psychiki bohatera, przebiegu akcji, problematyki utworu. Różnego rodzaju mary i przepowiednie pojawiały się przede wszystkim w utworach epok metafizycznych, które głosiły prymat świata ducha nad światem materialnym, w których widziano świat ?oczyma duszy?, a odrzucano rozumowe poznanie. Cytat zamieszczony w temacie najlepiej o tym świadczy, jest to wers z ?Hamleta? W. Szekspira, a Mickiewicz użył go jako motta do ballady ?Romantyczność? utworu programowego dla romantyzmu.
