Odpowiedź :
Zrozumienie istoty terroryzmu poprzez odkrycie jego przyczyn jest bardzo ważne, ponieważ tylko wtedy istnieje szansa, że można skutecznie coś zmienić. Traktowanie terroryzmu jako szczególnego rodzaju zła, które należy zniszczyć, bez wnikania w motywy działania terrorystów, niczego nie rozwiąże. Trzeba się poważnie zastanowić nad tym, co powoduje, że pewni ludzie decydują się na przemoc wobec innych ludzi, nie z niskich pobudek takich jak np. chciwość, ale powołując się na pewne teorie społeczne, ideologie, a nawet religie.
Najogólniej można powiedzieć, że światem ludzi rządzą emocje9, które stanowią podstawę wszystkich ludzkich decyzji i główną siłę napędową wszelkich dążeń i wszelkich działań. Człowiek nawet do treści czysto logicznych ma zawsze jakiś stosunek uczuciowy. U źródeł każdego pragnienia kryje się jakaś emocja. Pomyślna realizacja uczuciowo uwarunkowanych pragnień jest źródłem zadowolenia. Niemożność osiągnięcia tego czego się chce rodzi frustrację. Dotyczy to nie tylko jednostek, ale i pewnych zbiorowości złączonych tymi samymi pragnieniami inspirowanymi przez określone teorie społeczne, ideologie czy światopoglądy. Jeżeli ludzie ci żyją w państwie, które umożliwia im realizację ich pragnień, lub w najgorszym razie jej nie blokuje, przejawiają oni pozytywne uczucia. Gdy jednak nie mogą pokojową drogą zrealizować swoich dążeń, a emocjonalna podstawa tych dążeń jest bardzo silna, wówczas sięgają po przemoc. W przypadku grup większościowych mających znaczące miejsce w społeczeństwie i złączonych wielkim niezadowoleniem z istniejącego stanu rzeczy, taka sytuacja prowadzi do demonstracji, strajków, zamieszek, a nawet do rewolucji. Małe zbiorowości, których dążenia nie znajdują powszechnego poparcia, sięgają po terroryzm. Terroryzm jest więc zwykle reakcją pewnych grup społecznych, względnie małych, ale mocno zjednoczonych jakimiś ideami, na frustrację spowodowaną niemożnością realizacji celów zawartych w programach tych grup. Na straży blokady tych celów stoją zwykle rządy państw, a więc terroryzm zwraca się przede wszystkim przeciw władzy. W taki sposób pojmowali terroryzm anarchiści, których celem był car, król, cesarz, prezydent czy premier. Jednak w miarę demokratyzacji społeczeństw taki cel stawał się niewystarczający. W ustrojach opartych na demokracji parlamentarnej to przecież społeczeństwo w wyborach decyduje o tym, kto ma być przy władzy. Dlatego terroryści zwrócili się przeciw całemu społeczeństwu, organizując zamachy lub porwania, których ofiarami były początkowo osoby prominentne, a potem zupełnie przypadkowi ludzie. Terroryści chcieli w ten sposób zwrócić na siebie uwagę całego społeczeństwa, mówiąc jego członkom poprzez akt terrorystyczny: "Dopóki nie spełnicie naszych żądań, nie będziecie bezpieczni". Tak narodził się terroryzm zbiorowy. W miarę rozwoju terroryzmu poszczególne grupy z nim związane spostrzegły, że choć nie mogą liczyć na poparcie większości społeczeństwa, to mogą znaleźć sojuszników w grupach terrorystycznych z innych krajów. Terroryzm stał się więc zjawiskiem międzynarodowym, przynosząc powiązanym grupom wymierne korzyści (wzajemne świadczenie sobie różnych usług, np. wspólne szkolenia, ukrywanie osób poszukiwanych, pomoc materialna, itp.).
Najogólniej można powiedzieć, że światem ludzi rządzą emocje9, które stanowią podstawę wszystkich ludzkich decyzji i główną siłę napędową wszelkich dążeń i wszelkich działań. Człowiek nawet do treści czysto logicznych ma zawsze jakiś stosunek uczuciowy. U źródeł każdego pragnienia kryje się jakaś emocja. Pomyślna realizacja uczuciowo uwarunkowanych pragnień jest źródłem zadowolenia. Niemożność osiągnięcia tego czego się chce rodzi frustrację. Dotyczy to nie tylko jednostek, ale i pewnych zbiorowości złączonych tymi samymi pragnieniami inspirowanymi przez określone teorie społeczne, ideologie czy światopoglądy. Jeżeli ludzie ci żyją w państwie, które umożliwia im realizację ich pragnień, lub w najgorszym razie jej nie blokuje, przejawiają oni pozytywne uczucia. Gdy jednak nie mogą pokojową drogą zrealizować swoich dążeń, a emocjonalna podstawa tych dążeń jest bardzo silna, wówczas sięgają po przemoc. W przypadku grup większościowych mających znaczące miejsce w społeczeństwie i złączonych wielkim niezadowoleniem z istniejącego stanu rzeczy, taka sytuacja prowadzi do demonstracji, strajków, zamieszek, a nawet do rewolucji. Małe zbiorowości, których dążenia nie znajdują powszechnego poparcia, sięgają po terroryzm. Terroryzm jest więc zwykle reakcją pewnych grup społecznych, względnie małych, ale mocno zjednoczonych jakimiś ideami, na frustrację spowodowaną niemożnością realizacji celów zawartych w programach tych grup. Na straży blokady tych celów stoją zwykle rządy państw, a więc terroryzm zwraca się przede wszystkim przeciw władzy. W taki sposób pojmowali terroryzm anarchiści, których celem był car, król, cesarz, prezydent czy premier. Jednak w miarę demokratyzacji społeczeństw taki cel stawał się niewystarczający. W ustrojach opartych na demokracji parlamentarnej to przecież społeczeństwo w wyborach decyduje o tym, kto ma być przy władzy. Dlatego terroryści zwrócili się przeciw całemu społeczeństwu, organizując zamachy lub porwania, których ofiarami były początkowo osoby prominentne, a potem zupełnie przypadkowi ludzie. Terroryści chcieli w ten sposób zwrócić na siebie uwagę całego społeczeństwa, mówiąc jego członkom poprzez akt terrorystyczny: "Dopóki nie spełnicie naszych żądań, nie będziecie bezpieczni". Tak narodził się terroryzm zbiorowy. W miarę rozwoju terroryzmu poszczególne grupy z nim związane spostrzegły, że choć nie mogą liczyć na poparcie większości społeczeństwa, to mogą znaleźć sojuszników w grupach terrorystycznych z innych krajów. Terroryzm stał się więc zjawiskiem międzynarodowym, przynosząc powiązanym grupom wymierne korzyści (wzajemne świadczenie sobie różnych usług, np. wspólne szkolenia, ukrywanie osób poszukiwanych, pomoc materialna, itp.).
