Odpowiedź :
Jacek Soplica to bohater powieści Adama Mickiewicza - “Pan Tadeusz”.
Był on bratem właściciela dworu w Soplicowie, i przyjacielem Horeszki.
Jest to biedny, lecz przystojny litewski szlachcic. Był wielkim patriota ale cechowała go między innymi porywczość i brak opanowania. Horeszko cenił znajomość z Soplicą gdyż dzięki niemu zyskiwał większe poparcie na sejmikach i więcej przyjaciół. Soplica ubierał się w tradycyjny strój szlachecki, miał także jak każdy szlachcic szablę. Jako młody chłopak był odważny i towarzyski.
Miłość do córki stolnika – Ewy, spowodowała zabójstwo Horeszki, gdy ten nie zezwolił na małżeństwo Jacka z Ewą, Jacek ożenił się z pierwszą lepszą dziewczyną, która urodziła mu syna i wpadł w nałóg alkoholowy, a jego życie rodzinne stało się istnym piekłem. Opiekę nad synem powierzył bratu. Po zabójstwie Stolnika, Jacek Soplica pragnął się zmienić. Pragnął walczyć dla ojczyzny i być sługą bożym. Wstąpił do zakonu i przybrał nazwisko Robak. Zmienił swój wygląd i włożył na siebie szaty zakonnika. Jako ksiądz Robak stał się większym patriotą niż dotychczas, cechowała go rozwaga i odpowiedzialność.
Aby odpokutować swoje winy stał się posłańcem wojsk polskich. Cechuje go wielka sprawność w walce i ofiarność. Przygotowywał także powstanie na Litwie. Był charyzmatycznym człowiekiem, i na jego wezwanie natychmiast do walki stawało setki osób. Dobrze orientuje się w sytuacji politycznej w Europie i potrafi przewidywać możliwe zwroty akcji i rozwiązania sytuacji. Po powrocie do kraju, ks. Robak zmarł od rany postrzałowej. Konając złożył generalną spowiedź szczerą wobec Gerwazego. Na łożu śmierci dowiedział się, że uzyskał przebaczenie od stolnika Horeszki. Jacek Soplica zmienił się na dobre, pomagał krajowi, był oddany Bogu, i robił wszystko żeby odpokutować jego winy. Przede wszystkim chciał położyć kres sporów między Soplicami a Horeszkami. Jacek Soplica, w młodości paliwoda, łatwo popadający w konflikty, na naszych oczach przechodzi generalną przemianę w rozważnego, cichego i pełnego zapału patriotę. W ostatnich chwilach życia z ulgą umiera pogodzony z ludźmi i Bogiem.
Był on bratem właściciela dworu w Soplicowie, i przyjacielem Horeszki.
Jest to biedny, lecz przystojny litewski szlachcic. Był wielkim patriota ale cechowała go między innymi porywczość i brak opanowania. Horeszko cenił znajomość z Soplicą gdyż dzięki niemu zyskiwał większe poparcie na sejmikach i więcej przyjaciół. Soplica ubierał się w tradycyjny strój szlachecki, miał także jak każdy szlachcic szablę. Jako młody chłopak był odważny i towarzyski.
Miłość do córki stolnika – Ewy, spowodowała zabójstwo Horeszki, gdy ten nie zezwolił na małżeństwo Jacka z Ewą, Jacek ożenił się z pierwszą lepszą dziewczyną, która urodziła mu syna i wpadł w nałóg alkoholowy, a jego życie rodzinne stało się istnym piekłem. Opiekę nad synem powierzył bratu. Po zabójstwie Stolnika, Jacek Soplica pragnął się zmienić. Pragnął walczyć dla ojczyzny i być sługą bożym. Wstąpił do zakonu i przybrał nazwisko Robak. Zmienił swój wygląd i włożył na siebie szaty zakonnika. Jako ksiądz Robak stał się większym patriotą niż dotychczas, cechowała go rozwaga i odpowiedzialność.
Aby odpokutować swoje winy stał się posłańcem wojsk polskich. Cechuje go wielka sprawność w walce i ofiarność. Przygotowywał także powstanie na Litwie. Był charyzmatycznym człowiekiem, i na jego wezwanie natychmiast do walki stawało setki osób. Dobrze orientuje się w sytuacji politycznej w Europie i potrafi przewidywać możliwe zwroty akcji i rozwiązania sytuacji. Po powrocie do kraju, ks. Robak zmarł od rany postrzałowej. Konając złożył generalną spowiedź szczerą wobec Gerwazego. Na łożu śmierci dowiedział się, że uzyskał przebaczenie od stolnika Horeszki. Jacek Soplica zmienił się na dobre, pomagał krajowi, był oddany Bogu, i robił wszystko żeby odpokutować jego winy. Przede wszystkim chciał położyć kres sporów między Soplicami a Horeszkami. Jacek Soplica, w młodości paliwoda, łatwo popadający w konflikty, na naszych oczach przechodzi generalną przemianę w rozważnego, cichego i pełnego zapału patriotę. W ostatnich chwilach życia z ulgą umiera pogodzony z ludźmi i Bogiem.
