Odpowiedź :
Antoni Gaudí (ur. 25 czerwca 1852 w Reus, zm. 10 czerwca 1926 w Barcelonie), kataloński architekt i inżynier secesyjny słynący z wyjątkowych projektów; był tercjarzem franciszkańskim, sługa Boży.
Antonio Gaudi urodził się 25 czerwca 1852 roku, w miejscowości Campo de Tarragona. Sam jednak twierdził, że urodził się w Riudoms, które leży dokładnie w połowie drogi między Reus a Tarragoną. Miał pięcioro rodzeństwa, lecz dwoje z nich zmarło w dzieciństwie. Gaudi był bardzo chorowitym dzieckiem. Kiedy on i rodzina przeprowadzili się do Reus, ciągłe napady reumatyzmu przeszkadzały mu w nauce. Często ból był na tyle silny, że musiał podpierać się laską, bo inaczej nie mógłby chodzić. Kiedy jednak tylko zdrowie mu pozwalało, chodził na wędrówki i zwiedzał rzymskie ruiny leżące przy drodze do Montereols, często również podziwiał akwedukt "Els Capellans". Uczęszczał do szkoły mistrza Brenguera, a następnie uczył się w szkole w Palau. W wieku dziewięciu lat rozpoczął naukę w szkole ojców pijarów, lecz przez pierwsze trzy lata jego wyniki pozostawiały wiele do życzenia. Kiedy jednak zaczął dorastać, zaczął się też dobrze uczyć. Również wtedy stan jego zdrowia bardzo się poprawił i zaczął chodzić na piesze wędrówki z kolegami, a był bardzo zainteresowany w zabytkach Tarragony. W tym czasie Gaudi zaczął również ilustrować ręcznie powielany tygodnik "El Arlequin", a czasem nawet mógł projektować scenografię do przedstawień szkolnych. W ostatnim roku szkoły średniej przeprowadził się do Barcelony, gdzie ukończył szkołę i przygotowywał się do studiów akademickich. Podczas pięcioletnich studiów otrzymywał jedynie oceny dostateczne. Po ich ukończeniu, prawie dwudziestoletni poszedł do szkoły architektonicznej i rozpoczął kurs planowania architektonicznego. Wykładane tam przedmioty bardzo mu nieodpowiadały, więc przeprowadzał własne badania nad wielkimi osiągnięciami architektury. Najbardziej interesowały go metody konstrukcyjne starożytnych budowli. Kiedy przychodził do matki z ocenami niedostatecznymi, nie mogła pojąć dlaczego jej syn tak źle się uczy. Kiedyś wyjaśnił jej dlaczego - nie umiał nigdy projektować budynku bez wcześniejszego zapoznania się z terenem, więc zaczynał rysunek od rysowania miasta, lasu, pola, czy chat. Wykładowca nie uznawał takiej techniki, więc zabierał mu kartkę, gdy tylko spostrzegał błąd swojego ucznia. Antonio rozpoczął w tym czasie pracę z mistrzem murarskim i razem budowali wodospad w parku Ciutadela. Młody student zauważył, że wodospad jest niestabilny i zrobił projekty poprawkowe, które obejrzał też profesor mechaniki i kiedy dowiedział się, że to student, na którego nikt nie zwracał uwagi, pomógł mu na teście z mechaniki. Antonio się nie nauczył a profesor podwyższył mu ocenę biorąc pod uwagi właśnie tamte poprawki. Gdy biblioteka wzbogaciła się o książki historii architektury, wtedy Gaudi stał się najpilniejszym studentem, spędzając więcej czasu w bibliotece niż w domu. Kiedy pojawiły się także pierwsze zdjęcia zabytków greckich i rzymskich, Antonio mawiał, że "czuł się jak w niebie". Przyszły architekt często zwiedzał najważniejsze zabytki miasta i jeszcze po ukończeniu studiów uczestniczył w archeologicznych wyprawach dziekana szkoły Eliasa Rogenta. Mimo tak napiętego planu zajęć Antoniemu udało się nawiązać wiele przyjaźni. Uwielbiał żartować z kolegami, ale zawsze bez intencji ośmieszania kogokolwiek, czy czegokolwiek. Niestety edukacja Antoniego kosztowała rodzinę sprzedaż część posiadłośći. Sam Gaudi ubierał się skromnie i nawet pożyczał książki od kolegów, bo na własne nie było go stać. Dlatego też pracował dla wcześniej wspomnianego mistrza murarskiego i nawet dla jednego z profesorów - architekta P. del Villar. Często zarobionymi wtedy pieniędzmi wspomagał rodzinę. Wczesne praktyki wyszły mu tylko na dobre - miał o wiele łatwiejszy start w zawodzie i przy pierwszych pracach wykazał się mistrzowskim opanowaniem rzemiosła. Tak wyglądały wczesne lata Antoniego Gaudiego.
15 marca 1878 roku dostał dyplom architekta i dostał pierwsze zlecenie - na miejską latarnię. Wtedy też zaprojektował okno wystawowe, dla sprzedawczyni rękawiczek. W następnym roku zaprezentował projekt dla związku robotników w Mataro i dostał zlecenie na budowę domu. Zasady sztuki neogotyzmu poznał znakomicie w 1882 roku, kiedy to współpracował Joanem Martorellem. 3 listopada 1883 roku przyjął ofertę ukończenia Sagrady Familii, bo Villar - poprzedni architekt - zmarł. Od 1883 do 1888 pracował nad Casą Vicens (jedna z trzech głównych budowli pod wpływem eklektyzmu), a potem i nad Casą el Capricho. Pierwszym większym projektem Gaudiego dla Guella było wybudowanie Gościńca w Les Cortes wraz z zabudowaniami stajennymi od 1884 do 1887. Kolejnym zleceniem od Guella był pałac miejski wybudowany w latach 86-89. Przez 6 lat od 1887 pracował nad wzniesieniem pałacu biskupiego w Astordze, ale po śmierci biskupa, z którym współpracował, zaprzestał prac z powodu nieporozumień z episkopatem. W 1898 zaczął projektować kościół Colonia Guell. W tym samym roku rozpoczął prace nad Casą Calvet, które trwały dwa lata. Przez dziewięć lat od 1900 roku budował domek wiejski dla Marii Sauges. Również w 1900 roku rozpoczął prace nad ,moim zdaniem, swoim największym dziełem po Sagradzie Familii - Parkiem Guell. Budowanie krętych uliczek, obszernego tarasu, sali stu kolumn i wielu innych znanych części tego parku zakończono w 1914. Największy budynek mieszkalny Gaudiego - Casa Mila, został postawioy w latach 1906 - 10. W roku, w którym wybuchła pierwsza wojna światowa zdecydował się na poświęcenie wyłącznie budowie Sagrady Familii. 12 lat później 10 czerwca prace nad Sagradą Familią zostały wstrzymane na wskutek śmierci architekta, spowodowanej potrąceniem go przez tramwaj.
2)
"Dziewczynka gacząca świecę" to obraz Stanisława Wyspiańskiego.Pochodzi on z 1893 roku.Namalowany został olejem na płótnie. Jego wymiary to 65 x 46 cm .
Na pierwszym planie widzimy dziewczynkę w eleganckiej sukience.Z twarrrrrządziewczynki kontrastuje czerwona wstążka,która jes przywiązana pod szyją.Malarz przedstawia dziewczynkę podczas gaszenia świecy , która stoi na stoliku.Tło obrazu ma czerwony kolor.
Obraz przechowywany jest w Muzeum Narodowym w Warszawie.
15 marca 1878 roku dostał dyplom architekta i dostał pierwsze zlecenie - na miejską latarnię. Wtedy też zaprojektował okno wystawowe, dla sprzedawczyni rękawiczek. W następnym roku zaprezentował projekt dla związku robotników w Mataro i dostał zlecenie na budowę domu. Zasady sztuki neogotyzmu poznał znakomicie w 1882 roku, kiedy to współpracował Joanem Martorellem. 3 listopada 1883 roku przyjął ofertę ukończenia Sagrady Familii, bo Villar - poprzedni architekt - zmarł. Od 1883 do 1888 pracował nad Casą Vicens (jedna z trzech głównych budowli pod wpływem eklektyzmu), a potem i nad Casą el Capricho. Pierwszym większym projektem Gaudiego dla Guella było wybudowanie Gościńca w Les Cortes wraz z zabudowaniami stajennymi od 1884 do 1887. Kolejnym zleceniem od Guella był pałac miejski wybudowany w latach 86-89. Przez 6 lat od 1887 pracował nad wzniesieniem pałacu biskupiego w Astordze, ale po śmierci biskupa, z którym współpracował, zaprzestał prac z powodu nieporozumień z episkopatem. W 1898 zaczął projektować kościół Colonia Guell. W tym samym roku rozpoczął prace nad Casą Calvet, które trwały dwa lata. Przez dziewięć lat od 1900 roku budował domek wiejski dla Marii Sauges. Również w 1900 roku rozpoczął prace nad ,moim zdaniem, swoim największym dziełem po Sagradzie Familii - Parkiem Guell. Budowanie krętych uliczek, obszernego tarasu, sali stu kolumn i wielu innych znanych części tego parku zakończono w 1914. Największy budynek mieszkalny Gaudiego - Casa Mila, został postawioy w latach 1906 - 10. W roku, w którym wybuchła pierwsza wojna światowa zdecydował się na poświęcenie wyłącznie budowie Sagrady Familii. 12 lat później 10 czerwca prace nad Sagradą Familią zostały wstrzymane na wskutek śmierci architekta, spowodowanej potrąceniem go przez tramwaj.
2)
"Dziewczynka gacząca świecę" to obraz Stanisława Wyspiańskiego.Pochodzi on z 1893 roku.Namalowany został olejem na płótnie. Jego wymiary to 65 x 46 cm .
Na pierwszym planie widzimy dziewczynkę w eleganckiej sukience.Z twarrrrrządziewczynki kontrastuje czerwona wstążka,która jes przywiązana pod szyją.Malarz przedstawia dziewczynkę podczas gaszenia świecy , która stoi na stoliku.Tło obrazu ma czerwony kolor.
Obraz przechowywany jest w Muzeum Narodowym w Warszawie.
