Paweł Obarecki był absolwentem Uniwersytetu Warszawskiego. Był zwolennikiem „pracy u podstaw”, a także „pracy organicznej”. Po ukończeniu studiów, wyjechał do małego miasteczka – Obrzydłówka. pomagał najuboższym mieszkańcom miasteczka.
Bozowska była piękną kobietą. Miała długie blond włosy, które zawsze zaplatała w warkocz. Sposób, w jaki się ubierała, uwydatniał jej drobną budowę ciała (np. „kalosze za duże trochę na jej małe nogi”). Niestety skutki tego były dwuznaczne.Ludzie nie szanowali jej osoby.
Obarecki, był dosyc biedny. Nie stać go było na byty, ani, ubranie, dlatego „chodził, tak misternie stawiając nogi, by nie wszyscy widzieli, iż dziury w podeszwach tekturą umiejętnie są pozatykane. Paltocik miał ciasny jak kaftan wariata, wytarty tak dalece, że Żyd letnią porą ośmiu zań złotych dać nie chciał”.
Stanisława Bozowska była bardzo poważną, jak na swój wiek, osobą. Większość swojego czasu poświęcała na naukę. Często można ją było spotkać w „salonie”, gdzie wraz z innymi młodymi ludźmi pogrążała się w żarliwych dyskusjach na różne tematy. Na te spotkania uczęszczał również Obarecki.
Stanislawa byla poważna on zato był pełen poczucia humoru i optymizmy.Chociaz był biedny sprostał wyzwaniomjakie nalożył na niego los.
