Człowiek nie jest skazany na cierpienie. Czytając „Króla Edypa” możemy mieć jednak sprzeczne zdanie.
Edyp, człowiek wywodzący się z rodu Labdakidów skazany jest na cierpienie – jest to przeznaczenie. Lajos wiedząc, że jego pierworodny go zabije, pojmie za żonę własną matkę, Jokastę i będzie mieć z nią dzieci, postanawia nie mieć potomka. Jokasta nie wiedząc o tym upija męża i wykorzystuje… W taki sposób na świat przychodzi Edyp.
Głównym wątkiem Edypa jest to, że żyje on w nieświadomości swojego pochodzenia. Nie ma pojęcia kim są jego biologiczni rodzice. Odpowiedzi nie daje mu także wyrocznia. Ucieka z kraju i nieświadomie pomaga dopełnić się obietnicy…
Życie człowieka jest jak gra– sami decydujemy, czy będziemy cierpieć. Możemy zrobić z siebie marionetkę, którą kierują nami inni, albo być niezależnym. Sami decydujemy o własnym losie, choć często widoczna jest ręka Boga.
Człowiek nie jest skazany na cierpienie. Przeznaczony jest do życia wiecznego, życia w szczęściu. Nasz Bóg różni się od bogów mitycznych. Tak samo i my różnimy się od ludzi będących w micie… W końcu mit rozgrywa się na płaszczyźnie ludzkiej i boskiej, mieszanina życia prawdziwego i fantastyki. Życie w realnym świecie różni się od tego, które opisane jest na kartkach papieru…
