allelopatia - (z łaciny wzajemne cierpienie), oddziaływanie na siebie roślin (również mikroorganizmów) za pośrednictwem wydzielanie przez nie chemicznych subst. Owe oddziaływanie może być pozytywne dla jednej z roślin a negatywne dla innych. Allelopatia obejmuje oba rodzaje zjawisk i powiązana jest z konkurencją i symbiozą u roślin. Subst. chemiczne produkowane przez jedne roślin, działające na inne nazywane są kolinami (subst. lotne - olejki eteryczne, etylen, płynne - alkaloidy, glikozydy, a także stałe - garbniki). Związki te wydzielane sa przez różnorodne organy roślinne. Dojrzałe owoce wytwarzają znaczną ilość etylenu, hamującego kiełkowanie roślin i wzrost siewek innych roślin. Korzenie np. owsa wydzielają skopoletynę, hamującą kiełkowanie i wzrost pszenicy. Liście pustynnego krzewu Encelia farinsona wytwarza aldehyd 3-acetylo-6-metyloksybenocyzowy, uniemożliwiający wzrost innych gatunków pod koroną tego krzewu. Znane są także zjawiska antagonizmu szpinaku i rzodkwi, rajgrasu wyniosłego i koniczyny oraz zjawisko tzw. wykoniczenia gleby, uzależnionego od nagromadzenia w glebie toksycznych wydzielin korzennych. Zjawisko allelopatycznego hamowania i allelopatycznej stymulacji mają teoretyczne i praktyczne znaczenie zwłaszcza w ekologii i rolnictwie.
