Oda ta jest prezentacją postawy życiowej Horacego i wypracowanej przez niego filozofii. Jest to swego rodzaju synteza poglądów stoików i epikurejczyków. Stoicy głosili postulaty zachowania trzeźwości umysłu oraz uniezależnienia się od pokus i smutków świata zewnętrznego za pomocą rozumu.
Epikurejczycy natomiast proponowali otwarcie na świat, cieszenie się życiem i znajdowanie w nim przyjemności.
Horacemu udało się stworzyć własną filozofię życiową. Jest ona określana poprzez zasadę złotego środka.
