Nauka zajmująca się porostami to lichenologia.
Porosty są organizmami pionierskimi porastającymi korę drzew, kamienie, gleby najbardziej ubogie, a także bardziej suche zwane też "glebami poligonowymi". Występują niemalże na wszystkich długościach i szerokościach geograficznych. Najwięcej gleb poligonowych znajduje się w tundrze, a także na pustyniach i stepach.
Porosty spotkać można na korze drzew (epifity), drewnie , glebie oraz na naturalnych i antropogenicznych podłożach skalnych, takich jak skałki, kamienie i głazy narzutowe, beton, tynk, cegły, eternit, dachówki . Duża grupa porostów zasiedla różne podłoża, gatunki takie określamy jako ubikwistyczne.
Budowa i czynności życiowe porostów
Porosty tworzą plechy, które mogą mieć dwie postacie. Komponenty grzybowe i glon mogą być rozmieszczone równomiernie (plecha homeomeryczna) lub komponenty ułożone są warstwowo (plecha heteromeryczna). W drugim przypadku wyróżniamy korę górną (grzyb), warstwę glonową i niżej warstwa strzępek grzyba.
Plecha porostów może mieć formy:
* nitkowatą
* krzaczkowatą – porozgałęziana i wzniesiona (zwisająca w wypadku porostów nadrzewnych)
* listkowatą – lekko odstaje od podłoża i przypomina pofałdowany na brzegach liść
* skorupiastą – płaska i ściśle przylega do podłoża np. skały, muru lub kory drzewa
