Odpowiedź :
wielka wojna północna, wojna pomiędzy Danią, Rosją, Saksonią, Prusami i Hanowerem (od 1715), a Szwecją. :)))
pozdrawiam :)
pozdrawiam :)
Wojna północna 1700 - 1721
Wojna Północna 1700 - 1721, zwana też Trzecią Wojną Północną i Wielką Wojną Północną, była konfliktem Ligi Północnej, w skład której wchodziły Rosja, Dania, Saksonia, Prusy a Szwecją. Do wojny przystąpiły też I Rzeczpospolita (w 1704) i Hanower (w 1715) - po stronie Ligi. Wojna Północna 1700 - 1721 stanowi koniec potęgi Szwecji jako mocarstwa europejskiego i znaczny wzrost znaczenia Rosji na arenie międzynarodowej. Rosja dzięki Wojnie Północnej 1700 - 1721 uzyskała "okno na świat" pod postacią szerokiego dostępu do Bałtyku. Przypieczętowaniem nowej pozycji Rosji była możliwość budowy nowej stolicy imperium carów - Petersburga. Dla historii I Rzeczpospolitej Wojna Północna 1700 - 1721 ma zasadnicze znaczenie i jest przykładem upadku państwa w czasach wolnej elekcji i panowania Sasa Augusta II. Choć cele wojny nie współgrały z interesami Rzeczpospolitej, znaczna część działań zbrojnych miała miejsce właśnie na terenie Polski i przynosiła wielkie koszty i zniszczenia. Intrygi wojenne przyczyniły się do wielkiego kryzysu politycznego w I Rzeczpospolitej i wojny domowej.
Przyczyna wybuchu Wojny Północnej 1700 - 1721
Wojna Północna 1700 - 1721 stanowi zwieńczenie wysiłku Szwecji jeśli chodzi o budowę jej mocarstwowej pozycji w Europie. Wcześniej, Szwecja wywołała już dwie wojny, także nazywane Wojnami Północnymi: w latach 1563 - 1570 wojnę o podział Inflant, w latach 1655 - 1660 tak zwany Potop Szwedzki na Polskę. Przez cały wiek XVII Szwecja umacniała swoją obecność na południowych i wschodnich wybrzeżach Bałtyku, co poprzez kontrolę handlu, było źródłem jej bogactwa. Sytuacja ta była niekorzystna dla Danii i Rosji - obydwa państwa dążyły do budowy własnej obecności nad Bałtykiem. Saksonia zaś utraciła część ziem na Pomorzu. Dlatego też w ostatnich latach XVII wieku doszło do zawiązania sieci sojuszy przeciwko Szwecji. W imieniu Saksonii występował August II, który łączył zaszczyty obranego w wolnej elekcji króla Rzeczpospolitej Obojga Narodów i elektora Saksonii. W ten sposób poprzez osobę monarchy I Rzeczpospolita była od samego zarania konfliktu zagrożona jego skutkami.
Początek Wojny Północnej 1700 - 1721 i wojna domowa w Rzeczpospolitej
Wojna Północna 1700 - 1721 rozpoczęła się od wspólnego ataku Ligi Północnej na szwedzkie Inflanty, które już w XVI i XVII były punktem zapalnym konfliktów pomiędzy Szwecją, Rosją i Rzeczpospolitą. Tymczasem król Szwecji Karol XII przeprowadził odwetowy atak na Danię, a następnie poprzez kontratak w Inflantach przemaszerował przez całą Litwę i Polskę, zajmując Kraków, Warszawę, a następnie Saksonię. Polski sejm i szlachta w obliczu bezsilności Augusta II zostali zmuszeni do samodzielnego ustosunkowania się wobec konfliktu. Cześć szlachty popierająca Szwedów, a właściwiej nie akceptująca decyzji Augusta II, pod wodzą prymasa Michała Radziejowskiego zawiązała konfederację warszawską, ogłosiła detronizację Augusta II, prymas został ogłoszony interrexem i zwołano wolną elekcję. Kandydatem wskazywanym przez Karola XII był Stanisław Leszczyński, ostatecznie obrany na króla Rzeczpospolitej w 1704 po detronizacji Augusta II. Tymczasem szlachta lojalna wobec Augusta II zawiązała konfederację sandomierską i podpisała układ z Rosją, co stanowiło formalne przyłączenie się Rzeczpospolitej Augusta II do wojny po stronie Ligi Północnej. W ten sposób nie dość, że Rzeczpospolita została wciągnięta do wojny, to jeszcze wykształciły się dwa wrogie obozy szlacheckie popierające różne strony konfliktu z osobą uważającą się za króla Rzeczpospolitej na czele: stronnicy Szwedów za króla uważali Stanisława Leszczyńskiego, stronnicy Rosji - nadal Augusta II. Niezależnie od Wojny Północnej 1700 - 1721, Rzeczpospolitą ogarnęła wojna domowa, która trwała do 1709 roku. Podczas wojny domowej Szwedzi rozgromili Saksonię, zmusili ją do podpisania Traktatu z Altranstadt. W 1706 August II został zmuszony do rezygnacji z korony polskiej. Rzeczpospolita Stanisława Leszczyńskiego została całkowicie podporządkowana Szwecji.
Skutki wojny północnej:
- Rosja uzyskała dostęp do Bałtyku, zajmując całe Inflanty,
- Szwedzi w Europie państwem drugorzędnym.
Wojna północna zakończyła się pokojem w Nysztadzie w 1721 w Finlandii.
Wojna Północna 1700 - 1721, zwana też Trzecią Wojną Północną i Wielką Wojną Północną, była konfliktem Ligi Północnej, w skład której wchodziły Rosja, Dania, Saksonia, Prusy a Szwecją. Do wojny przystąpiły też I Rzeczpospolita (w 1704) i Hanower (w 1715) - po stronie Ligi. Wojna Północna 1700 - 1721 stanowi koniec potęgi Szwecji jako mocarstwa europejskiego i znaczny wzrost znaczenia Rosji na arenie międzynarodowej. Rosja dzięki Wojnie Północnej 1700 - 1721 uzyskała "okno na świat" pod postacią szerokiego dostępu do Bałtyku. Przypieczętowaniem nowej pozycji Rosji była możliwość budowy nowej stolicy imperium carów - Petersburga. Dla historii I Rzeczpospolitej Wojna Północna 1700 - 1721 ma zasadnicze znaczenie i jest przykładem upadku państwa w czasach wolnej elekcji i panowania Sasa Augusta II. Choć cele wojny nie współgrały z interesami Rzeczpospolitej, znaczna część działań zbrojnych miała miejsce właśnie na terenie Polski i przynosiła wielkie koszty i zniszczenia. Intrygi wojenne przyczyniły się do wielkiego kryzysu politycznego w I Rzeczpospolitej i wojny domowej.
Przyczyna wybuchu Wojny Północnej 1700 - 1721
Wojna Północna 1700 - 1721 stanowi zwieńczenie wysiłku Szwecji jeśli chodzi o budowę jej mocarstwowej pozycji w Europie. Wcześniej, Szwecja wywołała już dwie wojny, także nazywane Wojnami Północnymi: w latach 1563 - 1570 wojnę o podział Inflant, w latach 1655 - 1660 tak zwany Potop Szwedzki na Polskę. Przez cały wiek XVII Szwecja umacniała swoją obecność na południowych i wschodnich wybrzeżach Bałtyku, co poprzez kontrolę handlu, było źródłem jej bogactwa. Sytuacja ta była niekorzystna dla Danii i Rosji - obydwa państwa dążyły do budowy własnej obecności nad Bałtykiem. Saksonia zaś utraciła część ziem na Pomorzu. Dlatego też w ostatnich latach XVII wieku doszło do zawiązania sieci sojuszy przeciwko Szwecji. W imieniu Saksonii występował August II, który łączył zaszczyty obranego w wolnej elekcji króla Rzeczpospolitej Obojga Narodów i elektora Saksonii. W ten sposób poprzez osobę monarchy I Rzeczpospolita była od samego zarania konfliktu zagrożona jego skutkami.
Początek Wojny Północnej 1700 - 1721 i wojna domowa w Rzeczpospolitej
Wojna Północna 1700 - 1721 rozpoczęła się od wspólnego ataku Ligi Północnej na szwedzkie Inflanty, które już w XVI i XVII były punktem zapalnym konfliktów pomiędzy Szwecją, Rosją i Rzeczpospolitą. Tymczasem król Szwecji Karol XII przeprowadził odwetowy atak na Danię, a następnie poprzez kontratak w Inflantach przemaszerował przez całą Litwę i Polskę, zajmując Kraków, Warszawę, a następnie Saksonię. Polski sejm i szlachta w obliczu bezsilności Augusta II zostali zmuszeni do samodzielnego ustosunkowania się wobec konfliktu. Cześć szlachty popierająca Szwedów, a właściwiej nie akceptująca decyzji Augusta II, pod wodzą prymasa Michała Radziejowskiego zawiązała konfederację warszawską, ogłosiła detronizację Augusta II, prymas został ogłoszony interrexem i zwołano wolną elekcję. Kandydatem wskazywanym przez Karola XII był Stanisław Leszczyński, ostatecznie obrany na króla Rzeczpospolitej w 1704 po detronizacji Augusta II. Tymczasem szlachta lojalna wobec Augusta II zawiązała konfederację sandomierską i podpisała układ z Rosją, co stanowiło formalne przyłączenie się Rzeczpospolitej Augusta II do wojny po stronie Ligi Północnej. W ten sposób nie dość, że Rzeczpospolita została wciągnięta do wojny, to jeszcze wykształciły się dwa wrogie obozy szlacheckie popierające różne strony konfliktu z osobą uważającą się za króla Rzeczpospolitej na czele: stronnicy Szwedów za króla uważali Stanisława Leszczyńskiego, stronnicy Rosji - nadal Augusta II. Niezależnie od Wojny Północnej 1700 - 1721, Rzeczpospolitą ogarnęła wojna domowa, która trwała do 1709 roku. Podczas wojny domowej Szwedzi rozgromili Saksonię, zmusili ją do podpisania Traktatu z Altranstadt. W 1706 August II został zmuszony do rezygnacji z korony polskiej. Rzeczpospolita Stanisława Leszczyńskiego została całkowicie podporządkowana Szwecji.
Skutki wojny północnej:
- Rosja uzyskała dostęp do Bałtyku, zajmując całe Inflanty,
- Szwedzi w Europie państwem drugorzędnym.
Wojna północna zakończyła się pokojem w Nysztadzie w 1721 w Finlandii.
