Czwarta pieśń wyraża refleksje dotyczące ludzkiego losu, nad którym ciąży fatum.Jest pokazana marność i przemijalność ludzkiego życia. Podkreślone jest również złudność ludzkiej egzystencji. Człowiek myśli jedynie o szczęściu, którego nigdy nie może doznać, ponieważ nad naszym życiem jest los(fatum), który zakłóca spokój, dlatego nikogo z ludzi nie można nazwać szczęśliwym za życia. Dowodem jest Edyp, który pokonując sfinksa w nagrodę dostał za żonę Jokastę, przez co jednocześnie został poniżony.Bohater chcąc uniknąć przeznaczenia sam doprowadził do spełnienia fatum, którego nie mógł uniknąć.
W starożytności los ludzki widziano jako fatum,zawsze wszystko było sprowadzone do tragizmu.Myślenie w starożytności było bardzo pesymistyczne, a los Edypa wyraźnie to pokazuje, jako tragizm ludzkiego życia.
