W ciemną jak skrzydło kruka noc wybrałam się na spacer po moim rodzinnym mieście.Szłam po długim niczym wszechświat chodnikiem.Patrzyłam się w niebo na którym iskrzyły się srebrne gwiazdy ,a księżyc świecił jak tysiące latarń postawionych rzędem.Zobaczyłam że nie tylko ja odbywam spacer po bladym deptaku.Ujrzałam Ciebie - tego który mnie opuścił pozostawiając krwawe rany w mym sercu.Nie zdążyłam zacząć życia od nowa-ty już mi je zabrałeś.Nie zdążyłam pozostać w twoim sercu-ty już mi na to nie pozwoliłeś.I chociaż nie możesz mnie widzieć to mnie czujesz.Czujesz mój oddech,czujesz mój złowieszczy wzrok.I nigdy się go nie pozbędziesz...Zostanę na zawsze w twym sercu-zobaczysz.Bo nie da się zapomnieć takiego miasta jak Lublin,gdzie wielki zamek stoi,gdzie góra Czwartek widnieje,gdzie na Majdanku umierali ludzie za kraj.Bo tam gdzie miłość bezgraniczna jest i krew rozlana miejscem zostanie takim jakim była-takim jak została.
