Odpowiedź :
1. AKT
Część utworu dramatycznego lub przedstawienia teatralnego, wyodrębniona kompozycyjnie, stanowiąca pewną część tematyczną, stanowiąca pewną całość tematyczną.
2.AKTOR
Artysta sceniczny, osoba grająca jakąś rolę w teatrze, filmie lub telewizji.
3. AKTORSTWO
Sztuka polegająca na tworzeniu postaci scenicznej w oparciu o gotowy tekst, przy wykorzystaniu różnorodnych środków artystycznych wyrazu; zawód aktora powstał w starożytnej Grecji, w VI w. p.n.e., kiedy to z chóru wyodrębniono postać, wygłaszającą samodzielny tekst; za pierwszego aktora uważa się Tespisa początkowo aktorstwo cieszyło się uznaniem, jednak już w starożnym Rzymie uległo degradacji (aktorami byli gł. niewolnicy).
4. DEKORACJA TEATRALNA
Ukształtowanie przestrzeni sceny za pomocą elementów plastycznych, architektonicznych i świetlnych, stanowiące tło przedstawianej sztuki czy widowiska; wykonywana przeważnie z lekkich materiałów takich jak: drewno, dykta, tektura, płotno i inne materiały tekstylne. Zasadniczymi elementami dekoracji teatralnej są podesty, schody i ściany (blejtramy obite płótnem), które dzielą się na stojące (kulisy; fermy - czyli elementy ustawione na dalszych planach, wycinane, wyobrażające pejzaż lub jego elementy; zastawki i ściany właściwe) i wiszące: prospekty, czyli malowane tła, zwijane na wałkach jak mapy i podnoszone lub spuszczane; przecięcia, czyli prospekty z powycinanymi otworami dającymi wgląd w dalsze plany; paludamenty, czyli fartuchy wieszane w górze sceny, malowane i wycinane w dolnych częściach, imitujące chmury, listowie drzew, lambrekiny itp., ich zadaniem jest też przesłonięcie przed wzrokiem widzów instalacji sznurowni; miękkie kulisy i kotary. Do dekoracji teatralnej. należą też elementy trójwymiarowe, np. kolumny, imitacje drzew, skały itp.
5. DOKUMENTACJA TEATRALNA
zapis, opis widowiska, zawiera egzemplarz reżyserski scenariusza, projekty scenograficzne, projekty kostiumów, afisz, program oraz dokumentację fotograficzną z prób oraz premiery, często opis partytury ruchu scenicznego, zapisy filmowe, video, magnetofonowe, opisy i zapiski np. reżysera, scenografa, muzyka, recenzje, wywiady, prace opisujące przygotowanie i inscenizację
6. INSCENIZACJA
Wystawianie utworów dramatycznych na scenie.6.KURTYNA
Zasłona używana w teatrze oddzielająca scenę od widowni, opuszczana i podnoszona lub składająca się z 2. części rozsuwanych na boki; występowała już w teatrze staroż. Grecji i Rzymu; przeważnie z tkaniny, może też być metalowa (ze względów przeciwpożarowych); niekiedy zdobiona kompozycjami malarskimi.
7. KURTYNA
Zasłona używana w teatrze oddzielająca scenę od widowni, opuszczana i podnoszona lub składająca się z 2. części rozsuwanych na boki; występowała już w teatrze staroż. Grecji i Rzymu; przeważnie z tkaniny, może też być metalowa (ze względów przeciwpożarowych); niekiedy zdobiona kompozycjami malarskimi.
8. REŻYSERIA
Inscenizacja; artystyczna realizacja sztuki teatralnej, telewizyjnej, filmu, słuchowiska radiowego, widowiska plenerowego; organizacja imprezy masowej, wymagającej przygotowań ze względu na jednorazowy, niepowtarzalny charakter.
9. SCENA
Wydzielone miejsce do działań teatralnych, teren działania aktorów; w tradycyjnym teatrze część budowli o kształcie wielkiego prostopadłościanu, oddzielona od widowni kurtyną; z jednego lub obu boków przylegają do sceny pomieszczenia zwane kieszeniami scenicznymi, z tyłu znajduje się zascenie, pod i nad sceną - przestrzeń na urządzenia techn. zw. podsceniem i nadsceniem; część s. wysunięta przed kurtynę w stronę widowni to proscenium; od tyłu s. zamyka półkolisty horyzont (przeważnie zwisająca zasłona tekstylna). W niektórych teatrach zastosowano s. obrotowe, szufladowe, podnoszone, z zapadniami - umożliwiające szybką zmianę dekoracji. Na przestrzeni wieków scena ulegała licznym przekształceniom; w początkach teatru - związanych z religią - współuczestnictwo w uroczystościach kultowych nie dopuszczało kategorii "widzów" (nie było więc podziału na s. i widownię), misteria odbywały się w świątyniach (Egipt), na dworach (przed 2000 p.n.e. w Mezopotamii) i placach miejskich; s. pojawia się w antycznym ; początkowo akcję aktorów prowadzono na długim i wąskim proskeionie; od 465 p.n.e. wznoszono drewnianą budowlę sceniczną (sken), z czasem dwupiętrową, użytkowaną jako garderoba i miejsce ustawienia "machin teatralnych" (górne piętro), a wreszcie - jako zdobiona dekoracja; w średniowieczu misteria pasyjne i bożonarodzeniowe początkowo (IX-X w.) odbywały się we wnętrzach kościołów, główną sceną były okolice ołtarza; następnie widowiska religijną przeniesiono przed portal kościoła, na dziedzińce klasztorne, a wreszcie - na miejskie place targowe; widowisko rozgrywano na scenie symultanicznej przestrzennej: sposób budowania zapewniał widoczność ze wszystkich stron, akcję prowadzono w kilku mansjonach jednocześnie; stosowano bogate efekty techniczne.
10. SCENOGRAFIA
Wizualna oprawa przedstawienia teatralnego, opery, filmu, widowiska tv, obejmująca środki przestrzenno-plastyczne, oświetlenie, kostiumy, rekwizyty; termin scenografia, zastąpił dawne pojęcie - dekoracji teatralnej; forma scenografii uzależniona jest od panujących w danym czasie gustów estetycznych oraz możliwości technicznych; współczesna scenografia korzysta z konwencji różnych epok i rejonów kulturowych (antyk, sztuka ludowa, dziecięca, afrykańska, Dalekiego Wschodu i innych), a oprócz tradycyjnych środków wykorzystuje najnowsze zdobycze technologi, np. projekcję filmową, holografię, promienie laserowe, a w filmie i tv - animację komputerową.
Część utworu dramatycznego lub przedstawienia teatralnego, wyodrębniona kompozycyjnie, stanowiąca pewną część tematyczną, stanowiąca pewną całość tematyczną.
2.AKTOR
Artysta sceniczny, osoba grająca jakąś rolę w teatrze, filmie lub telewizji.
3. AKTORSTWO
Sztuka polegająca na tworzeniu postaci scenicznej w oparciu o gotowy tekst, przy wykorzystaniu różnorodnych środków artystycznych wyrazu; zawód aktora powstał w starożytnej Grecji, w VI w. p.n.e., kiedy to z chóru wyodrębniono postać, wygłaszającą samodzielny tekst; za pierwszego aktora uważa się Tespisa początkowo aktorstwo cieszyło się uznaniem, jednak już w starożnym Rzymie uległo degradacji (aktorami byli gł. niewolnicy).
4. DEKORACJA TEATRALNA
Ukształtowanie przestrzeni sceny za pomocą elementów plastycznych, architektonicznych i świetlnych, stanowiące tło przedstawianej sztuki czy widowiska; wykonywana przeważnie z lekkich materiałów takich jak: drewno, dykta, tektura, płotno i inne materiały tekstylne. Zasadniczymi elementami dekoracji teatralnej są podesty, schody i ściany (blejtramy obite płótnem), które dzielą się na stojące (kulisy; fermy - czyli elementy ustawione na dalszych planach, wycinane, wyobrażające pejzaż lub jego elementy; zastawki i ściany właściwe) i wiszące: prospekty, czyli malowane tła, zwijane na wałkach jak mapy i podnoszone lub spuszczane; przecięcia, czyli prospekty z powycinanymi otworami dającymi wgląd w dalsze plany; paludamenty, czyli fartuchy wieszane w górze sceny, malowane i wycinane w dolnych częściach, imitujące chmury, listowie drzew, lambrekiny itp., ich zadaniem jest też przesłonięcie przed wzrokiem widzów instalacji sznurowni; miękkie kulisy i kotary. Do dekoracji teatralnej. należą też elementy trójwymiarowe, np. kolumny, imitacje drzew, skały itp.
5. DOKUMENTACJA TEATRALNA
zapis, opis widowiska, zawiera egzemplarz reżyserski scenariusza, projekty scenograficzne, projekty kostiumów, afisz, program oraz dokumentację fotograficzną z prób oraz premiery, często opis partytury ruchu scenicznego, zapisy filmowe, video, magnetofonowe, opisy i zapiski np. reżysera, scenografa, muzyka, recenzje, wywiady, prace opisujące przygotowanie i inscenizację
6. INSCENIZACJA
Wystawianie utworów dramatycznych na scenie.6.KURTYNA
Zasłona używana w teatrze oddzielająca scenę od widowni, opuszczana i podnoszona lub składająca się z 2. części rozsuwanych na boki; występowała już w teatrze staroż. Grecji i Rzymu; przeważnie z tkaniny, może też być metalowa (ze względów przeciwpożarowych); niekiedy zdobiona kompozycjami malarskimi.
7. KURTYNA
Zasłona używana w teatrze oddzielająca scenę od widowni, opuszczana i podnoszona lub składająca się z 2. części rozsuwanych na boki; występowała już w teatrze staroż. Grecji i Rzymu; przeważnie z tkaniny, może też być metalowa (ze względów przeciwpożarowych); niekiedy zdobiona kompozycjami malarskimi.
8. REŻYSERIA
Inscenizacja; artystyczna realizacja sztuki teatralnej, telewizyjnej, filmu, słuchowiska radiowego, widowiska plenerowego; organizacja imprezy masowej, wymagającej przygotowań ze względu na jednorazowy, niepowtarzalny charakter.
9. SCENA
Wydzielone miejsce do działań teatralnych, teren działania aktorów; w tradycyjnym teatrze część budowli o kształcie wielkiego prostopadłościanu, oddzielona od widowni kurtyną; z jednego lub obu boków przylegają do sceny pomieszczenia zwane kieszeniami scenicznymi, z tyłu znajduje się zascenie, pod i nad sceną - przestrzeń na urządzenia techn. zw. podsceniem i nadsceniem; część s. wysunięta przed kurtynę w stronę widowni to proscenium; od tyłu s. zamyka półkolisty horyzont (przeważnie zwisająca zasłona tekstylna). W niektórych teatrach zastosowano s. obrotowe, szufladowe, podnoszone, z zapadniami - umożliwiające szybką zmianę dekoracji. Na przestrzeni wieków scena ulegała licznym przekształceniom; w początkach teatru - związanych z religią - współuczestnictwo w uroczystościach kultowych nie dopuszczało kategorii "widzów" (nie było więc podziału na s. i widownię), misteria odbywały się w świątyniach (Egipt), na dworach (przed 2000 p.n.e. w Mezopotamii) i placach miejskich; s. pojawia się w antycznym ; początkowo akcję aktorów prowadzono na długim i wąskim proskeionie; od 465 p.n.e. wznoszono drewnianą budowlę sceniczną (sken), z czasem dwupiętrową, użytkowaną jako garderoba i miejsce ustawienia "machin teatralnych" (górne piętro), a wreszcie - jako zdobiona dekoracja; w średniowieczu misteria pasyjne i bożonarodzeniowe początkowo (IX-X w.) odbywały się we wnętrzach kościołów, główną sceną były okolice ołtarza; następnie widowiska religijną przeniesiono przed portal kościoła, na dziedzińce klasztorne, a wreszcie - na miejskie place targowe; widowisko rozgrywano na scenie symultanicznej przestrzennej: sposób budowania zapewniał widoczność ze wszystkich stron, akcję prowadzono w kilku mansjonach jednocześnie; stosowano bogate efekty techniczne.
10. SCENOGRAFIA
Wizualna oprawa przedstawienia teatralnego, opery, filmu, widowiska tv, obejmująca środki przestrzenno-plastyczne, oświetlenie, kostiumy, rekwizyty; termin scenografia, zastąpił dawne pojęcie - dekoracji teatralnej; forma scenografii uzależniona jest od panujących w danym czasie gustów estetycznych oraz możliwości technicznych; współczesna scenografia korzysta z konwencji różnych epok i rejonów kulturowych (antyk, sztuka ludowa, dziecięca, afrykańska, Dalekiego Wschodu i innych), a oprócz tradycyjnych środków wykorzystuje najnowsze zdobycze technologi, np. projekcję filmową, holografię, promienie laserowe, a w filmie i tv - animację komputerową.
