Jan Paweł II nauczał, że godność osoby może być obroniona wtedy, gdy osoba jest uważana za nienaruszalną od poczęcia do naturalnej śmierci. W obliczu legalizacji aborcji poddawał w wątpliwość sensowność mówienia o godności każdej osoby ludzkiej, jeżeli zabija się najsłabszych i najbardziej niewinnych. Podobnie rzecz się ma z prawami człowieka. Jan Paweł II przestrzegał w Evangelium vitae, że współczesne społeczeństwa popadają w sprzeczność: w epoce, w której uroczyście proklamuje się nienaruszalne prawa osoby i publicznie deklaruje wartość życia, samo prawo do życia jest w praktyce łamane i deptane, zwłaszcza w najbardziej znaczących dla człowieka momentach jego istnienia, jakimi są narodziny i śmierć.
