Izotopy- stanowią odmianę jąder atomowych o jednakowej liczbie protonów (a więc liczbie atomowej) a różnej liczbie neutronów, czyli różniących się liczbą masową. Terminem izotopy oznacza się atomy, w skład których wchodzą jądra izotopowe. uwidaczniamy to zapisem charakteryzującym jądro atomowe np. chlor jest mieszaniną dwóch izotopów: 3517Cl i 3717Cl. Masa atomowa pierwiastka jest średnią mas jego izotopów. Niewielkie różnice mas atomowych danego pierwiastka pochodzącego z różnych miejsc na Ziemi wynikają z różnicy jaką złoża doznawały w czasie epok geologicznych. Niektóre izotopy są trwałe (większość izotopów naturalnych) inne są promieniotwórcze (otrzymywane w reakcjach jądrowych).
Wyjściem do utworzenia pojęcia izotopów była śmiała hipoteza Prouta, że wszystkie atomy składają się z wodoru, a co za tym idzie wszystkie pierwiastki mają całkowite masy atomowe. Cóż fakt, że nie wszystkie ciężary atomowe dają się wyrazić w liczbach atomowych przeczy jego koncepcji, ale z drugiej strony protony i neutrony mają jednostkową masę, a zatem ciężary atomowe powinny być ich wielokrotnościami.
W 1912 rok odkrywca elektronu J. J. Thomson (starszy z dwóch Thomsonów zasłużonych dla fizyki i chemii poddał działaniu pola magnetycznego wiązkę dodatnio naładowanych jonów neonu. W wyniku eksperymentu otrzymał na płytce fotograficznej dwie plamki. Spodziewał się jednej, a ukazały mu się dwie przy czym jedna ciemniejsza dwukrotnie od drugiej. Współpracownik Thomsona F. A. Aston udoskonalił to doświadczenie i potwierdził jego rezultaty. Postępowanie Mendelejewa umieszczającego jod po tellurze w swoim układzie okresowym wynikało z liczb atomowych (o czym nie mógł on wtedy wiedzieć).
Może się sprzyda, ja też to pisałam ;)
