Przykład liryki apelu. Wiersz kierowany jest do starszego pokolenia romantyków. Ukazuje spór generacyjny, pokoleniowy (romantycy-pozytywiści). Ansyk mówi o tym, że świat należy do tych, co idą naprzód. Mówi o przemijaniu pokoleń, które obiorą dowództwo. Odwołuje się do programowych haseł romantyzmu: OFIARA, POŚWIĘCENIE- są one nadal ważne i aktualne. Ostatnie dwa wersy to nawiązanie do utylitaryzmu- zwycięzca tej walki to człowiek, który służy drugiemu, dla drugiego oddaje życie. Bycie użytecznym przynosi pozytywne efekty. Asnyk jest mediatorem- wie, że rozwarstwienie pokoleniowe to rozwarstwienie narodu. Nie można żyć przeszłością. W utworze znajdujemy pochwałę czynnej postawy, a naganę biernej. Asnyk biernych pisarzy zalicza do martwych. Idealizmowi przeciwstawia utylitaryzm.
