Robinson jest postacią bardzo ciekawą. Pomimo trudów, jakie często spotykał w swoim życiu na wyspie, zawsze potrafił z nich wybrnąć. Robinson - żądny przygód - miał nie zaspokojoną ciekawość i pokusę odkrywania nowych lądów. Podczas swych podróży statkiem kochał kążdy nawet najmniejszy skrawek lądu, jaki spotkał na swej drodze.
Robinson to człowiek o dobrym sercu, bez względu na sytuację zachowywał się uczciwie. Dla wszystkich, których pokochał, był dobry; nie znosił kłamstwa. Był dobrym synem, posiadał umiejętności, jakie mało kto ma. Mimo że „uciekł” z domu jako niepełnoletni chłopak, na wyspie radził sobie lepiej niż niejeden człowiek.
Najbardziej cenię u niego aktywną postawę, która nie pozwalała mu poddawać się biernie losowi, oraz spryt i rozsądek. Można by powiedzieć, że działał według hasła „Najpierw pomyśl potem zrób”. Za każdym razem, kiedy wykonywał jakąś pracę np. plótł kosze wiklinowe, próbował różnych sposobów i czekał, aż w końcu trafi na ten jedyny, najlepszy. Zawsze umiał trzeźwo oceniać sytuację, ze złymi bezwzględnie się rozprawiał, dobrych zaś darzył uczuciem. Był religijny i to pozwalało zapomnieć mu o trudnej codzienności. Modlił się do Boga, oczekując łask. Robinson był wrażliwy na piękno otaczającej go przyrody. Zabijał zwierzęta dla pożywienia, ale i opiekował się koziołkiem Barnabą. Nie mógł myśleć o rodzicach i wspominać dawne „dobre czasy”, miał wtedy wyrzuty sumienia. Jego najlepszymi przyjaciółmi były zwierzęta i Indianin Piętaszek, którego cywilizował i wprowadzał nową dla niego religię chrześcijańską.
Robinson nie dbał o swój wygląd zewnętrzny, dbał o to, by było mu ciepło i nie brakowało pożywienia. Był silny i dobrze zbudowany. Miał ciekawe oczy i długą brodę. Nieraz przeżywał strach, nieraz też radość. Przede wszystkim miał silną wolę i pokazał, że człowiek jest w stanie pokonać wszelkie trudności, jeśli tylko naprawdę tego chce.
