Przywileje utorowały drogę do demokracji szlacheckiej, ponieważ w praktyce pozbawiły króla jakiegokolwiek większego wpływu na państwo. Dzięki kolejnym przywilejom to szlachta decydowała właściwie o wszystkim, król bez jej zgody nie mógł wydać żadnego rozporządzenia, ustalić nowych podatków, wypowiedzieć wojny. Wzrastała pozycja magnatów i szlachty średniej, które nie dość, że miały rzeczywistą władzę w państwie (sejm), to jeszcze dysponowały większą częścią jego terytorium (zaraz po królu i duchowieństwie). Powstał pewien paradoks - monarcha z ograniczonymi prawami jako władza wykonawcza nie mógł przedsięwziąć praktycznie nic w sprawach zatwierdzonych ustaw.
