Myślę, że wszystko zależy od charatkeru i potrzeb człowieka. Ludzie są różni, jak i różne są ich potrzeby życiowe. Człowiek spełniający swoje dotychczasowe marzenie, lub też poświęcający się tworzeniu idei, nie ma czasu na rodzinę, chociaż by ją chciał mieć. Wtedy powstaje problem, czy tacy ludzie muszą żyć w samotności? Ależ nie, mogą mieć rodzinę, która zapewni mu szczęście w wielu dziedzinach życia. Przecież da się pogodzić obowiązki i przyjemności z rodziną, która powinna być na pierwszym miejscu. Natomiast człowiek samotny nie będzie czuł dowartościowania, szczęścia w rodzinie, przy boku swej ukochanej i dzieci. Będzie on tylko i wyłącznie pracował, poświęcał się w kierunku idei, nie będzie miał kto go wesprzeć. Dlatego warto mieć rodzinę, nawet jeśli jest się zapracowanym człowiekiem, który poświęca się idei. Tacy ludzie są szczęśliwsi i bardziej wspierani od wewnątrz przez swoich najbliższych.
