Odpowiedź :
Księgi Machabejskie to ostatnie księgi historyczne Starego Testamentu. Należą do ksiąg deuterokanonicznych (istnieją też 3. i 4. uznawane za apokryfy); nie ma ich w kanonie Biblii Hebrajskiej.
Pierwsza Księga Machabejska została napisana po hebrajsku po śmierci Jana Hirkana, a przed wejściem Rzymian do Palestyny, przez wykształconego Żyda (dobrego historyka), ale zachowała się tylko w języku greckim. Natomiast Druga Księga Machabejska powstała w języku greckim ok. 120 r. przed Chr. (zatem wcześniej niż pierwsza). Jej autor jest nieznany.
Druga Księga Machabejska nie jest kontynuacją Pierwszej. Obie opisują historię walk judaizmu z hellenizmem (powstanie Machabeuszy). Pierwsza obejmuje okres 40 lat, od wstąpienia na tron Antiocha IV Epifanesa (175 r. przed Chr.) do śmierci ostatniego syna Matatiasza r11; Szymona, podstępnie zamordowanego w 135 r.
Druga jest streszczeniem pięciotomowego dzieła Jazona z Cyreny. Obejmuje czasy od schyłku panowania Seleukosa IV (187-175 r. przed Chr.), przez oczyszczenie Świątyni (164 r. przed Chr.), do zwycięstwa Judy nad Nikanorem (161 r. przed Chr.). Ma ona szczególne znacznie ze względu na rozwinięcie myśli o życiu pozagrobowym i nieśmiertelności oraz uzasadnienie konieczności modlitwy błagalnej i za zmarłych (po raz pierwszy w Starym Testamencie!).
