W tym dniu mnich augustiański Marcin Luter ogłosił 95 tez przeciw praktyce odpustów, czyli – mówiąc językiem współczesnym – przeciw nadmiernemu „skomercjalizowaniu” spraw związanych ze zbawieniem człowieka. Sprzeciwił się handlowi odpustami, który sprowadzał się do tego, iż wmawiano wiernym, że za ofiarę pieniężną mogą ułatwić swoim nieżyjącym bliskim drogę do nieba „na skróty”. Pokucie, dającej się okupić za pomocą pieniędzy przeciwstawił inne jej rozumienie, mianowicie, że - zgodnie z wolą Chrystusa – całe życie wiernych winno być nieustanną pokutą (teza 1). W tezie 62 dał nowe reformatorskie spojrzenie na sprawy wiary: „Prawdziwym skarbem Kościoła jest najświętsza Ewangelia chwały i łaski Bożej”. Tak więc u źródeł Reformacji stoi krytyka nadużyć kościelnych i uświadomienie sobie na nowo, że Ewangelia jest fundamentem i kryterium prawdziwego Kościoła. Spór o odpusty stał się wydarzeniem, które w konsekwencji dało początek
