Dla mnie to jest epoka pozytywizmu
ROK 1978. Świat po rewolcie politycznej, obyczajowej i intelektualnej; Kościół po Soborze Watykańskim II, pomiędzy ekspansją postępowych radykałów i oporem konserwatywnych ekstremistów. W takim Kościele i w takim świecie pojawia się papież Jan Paweł II. Jego pontyfikat, rozpoczęty od słów nie lękajcie się, bez wahania można nazwać niezwykłym i jednym z największych w dwutysiącletniej historii Kościoła.
Patrząc na ten pontyfikat z pewnego już dystansu i w perspektywicznym skrócie, możemy dostrzec, jak wiele papieskich dokonań trzeba nazwać epokowymi, a całe minione ćwierćwiecze Epoką Jana Pawła II.
