Odpowiedź:
Wyjaśnienie:Stoicyzm – kierunek filozoficzny zapoczątkowany w III wieku p.n.e. w Atenach przez Zenona z Kition, doprowadzony do ostatecznej formy przez Chryzypa i kontynuowany przez całą starożytność. Wywarł znaczny wpływ na rozwój chrześcijaństwa, w pewnym stopniu oddziaływał na myśl średniowieczną, odżył w nowej formie w filozofii nowożytnej, np. u Justusa Lipsiusa, a współcześnie na fali odrodzenia zainteresowania etyką cnót dzięki m. in. pracy Lawrence C. Beckera. Modelem człowieka był mędrzec żyjący w zgodzie z naturą, kierujący się rozumem.
Stoicyzm stworzył kompletny system filozoficzny, który w teorii bytu był monistyczny, zasadniczo materialistyczny i deterministyczny, a w teorii poznania skłaniał się ku empiryzmowi, ale najbardziej jest znany ze swojej części etycznej. Etyka stoicka, która większości ludzi kojarzy się ze słowem „stoicyzm”, opiera się na zasadzie osiągania szczęścia przez wewnętrzną dyscyplinę moralną, sumienne spełnianie tych obowiązków, które spadają na nas naturalną koleją rzeczy, oraz odcięcie swoich emocji od zdarzeń zewnętrznych, czyli utrzymywanie stanu spokojnego szczęścia niezależnie od zewnętrznych warunków
Filozofia przyrody – dział filozofii zajmujący się refleksją nad naturą, wiedzą na jej temat oraz stosunkiem do niej człowieka
Odpowiedź:
Stoikiem był m.in Zenon z Kition. To on założył szkole stoicką. Zwolennicy tego nurtu filozoficznego, stoicy, starają się okazywać emocje ograniczając się jedynie do niezbędnego minimum. Każdą informację przyjmują z nienaruszonym spokojem (stąd też wziął się "stoicki spokój"). Chcą oni żyć w zgodzie z naturą, tworząc z nią niezmąconą niczym harmonię.