Dlaczego tutaj nie ma związku pomiędzy akapitami?
Nie tylko udręka ale również każda epoka wraz z wojnami i wydarzeniami politycznymi, każde źródło ukazują innym obraz choroby i chorych. W starożytnej kulturze klasyczno- pogańskiej choroba czyniła z pacjenta kogoś pozbawionego rozsądku, a przez to niezdolnego do podejmowania decyzji moralnych. Choroba to było coś „brzydkiego” i „złego”, coś, co pozbawiało nie tylko piękna fizycznego, ale również i moralnego; choroba było stanem niemoralnym. Z kolei w Biblii panowało przekonanie że jeśli ktoś zachorował na trąd musiał popełnić za życia jakiś ciężki grzech i za to został ukarany chorobą. Następnie w średniowieczu kiedy wówczas nie przykładano częstej wagi do higieny, co powodowało to że często wybuchały epidemie i zarazy, które powodowały znaczny spadek liczby ludności w Europie. Oprócz chorób dotykających ciało wraz z typowymi symptomami typu gorączka, ból głowy, osłabienie, istnieją również choroby duchowe, które z czasem mogą sprawić, że człowiek popada w obłęd, ma majaki, lęka się wszystkiego. Również w dzisiejszych czasach to zagadnienie jest bardzo aktualne i ważne zwłaszcza teraz, w sytuacji gdy świat toczy walkę z epidemią koronawirusa która powoduje śmierć milionów istnień ludzkich na całym globie.
Celem niniejszej pracy jest przedstawienie różnych obrazów choroby i chorych podejmowanych w następujących dramatach Johanna Wolfganga von Goethe: oraz analiza porównawcza do powieści Cierpienia młodego Wertera. Wszystkie te dzieła podejmują trudną kwestię jaką jest próba znalezienia odpowiedzi na pytanie co jest uznawane w tych utworach za normę a co jest za odstępstwo od normy. Szczególny nacisk pragnę położyć na wskazane w tych utworach postaci chorych.