Odpowiedź :
Odpowiedź:
Rolę dominującą odgrywała w Bizancjum architektura sakralna; świecka zachowana jest szczątkowo. Zanim wykształciła własne rozwiązania, stosowała formy wypracowane przez sztukę wczesnochrześcijańską. Kościoły Konstantynopola w IV i V wieku powtarzały plan trójnawowej bazyliki z narteksem i atrium, od VI wieku wykorzystywano w kościołach także plan centralny, wcześniej przeznaczony dla baptysteriów i martyriów. Jednak najbardziej typowy plan kościoła bizantyńskiego pojawił się po okresie ikonoklazmu; była to budowla na planie krzyża greckiego wpisanego w kwadrat, z 5 kopułami i trzema absydami przylegającymi do trójdzielnej części wschodniej.
W Bizancjum rozwija się bujnie malarstwo mozaikowe, ścienne, miniaturowe i tablicowe . Do najlepiej zachowanych należą mozaiki przedstawiające cesarza Justyniana i jego żonę Teodorę wraz z orszakiem, umieszczone w prezbiterium kościoła San Vitale. Pozy, gesty, układ szat są dostojne i schematyczne. Twarze natomiast są portretami wiernie odtwarzającymi rysy pary cesarskiej i wyższych dostojników.
Powstały sztuki plastyczne takie jak: mozaiki , kult świętych obrazów , zanik rzeźby figuralnej , rzemiosło artystyczne – wyroby jubilerskie i luksusowy sprzęt codziennego użytku , Hagia Sophia (Kościół Mądrość Boża) – arcydzieło architektoniczne
