Odpowiedź:
Osoba mówiąca jest pełna podziwu dla Prometeusza, uważa że każdy powinien dowiedzieć się o dokonaniach mitologicznego stwórcy ludzkości. Tytan jest wzorem wojownika za wolność. Chciał zapewnić człowiekowi godne warunki, pozwolić mu się rozwijać. Nie zrezygnował ze swoich działań, mimo że nie podobały się Zeusowi. Prometeusz wyróżnia się odwagą, męczarnie które codziennie przeżywa nie sprawiły, że się złamał. Ponosi konsekwencje swoich czynów, chociaż działał w dobrej wierze. Prometeusz jest samotnym bohaterem, bogowie skazali go na męczarnie, ludzie się od niego odwrócili. Mimo, że tytan poświęcił swoje życie innym, ze swoim cierpieniem musi poradzić sobie sam. Prometeusz staje się symbolem buntu przeciwko bogom i wszystkim potęgom, wrogim człowiekowi. Ma odwagę sprzeciwić się samemu Zeusowi, ponieważ wie, że to co zrobił było słuszne.
Cierpienie nie jest w stanie sprawić, że Prometeusz ugnie się przed bogami. Wciąż pozostaje wierny swoim ideałom, nigdy nie wyrzeknie się wolności. Jest ona dla niego największą wartością. Przykuty do skały tytan obejmuje wzrokiem ziemię, na której żyją stworzeni przez niego ludzie. Prometeusz skazał się na taki los, chcąc dla nich jak najlepiej, opiekując się ludzkością i dbając o jej rozwój. Ta świadomość dodaje mu siły, upewnia o słuszności podejmowanych działań. Podmiot liryczny jest przekonany, że nic nie złamie Prometeusza. Świadczy o tym zastosowanie czasowników w czasie przeszłym („nie wyrzekł się wolności i uparł się przy niej”), teraźniejszym („okiem swe dalekie obchodzi zastępy”) oraz przyszłym („cokolwiek się stanie, co jeszcze zawini – wytrwa przy swoim ogniu”). Wytrwałość przy swoich racjach daje Prometeuszowi wolność. Być może jest uwięziony i torturowany, ale zachowuje wolność duchową. Sytuację tytana można odnieść do wojennych doświadczeń Polaków, którzy pozostali wytrwali w walce o wolność, mimo cierpienia i przewagi przeciwnika.
