Odpowiedź:
Przyroda w Panu Tadeuszu stanowi integralną część świata przedstawionego. Mickiewicz podkreśla wyjątkowość nadmieńskiego krajobrazu, jest on dla niego wspomnieniem ojczyzny:
Tymczasem przenoś moją duszę utęsknioną Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych, szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych; Do tych pół malowanych zbożem rozmaitem, Wyzłacanych przenicą, posrebrzanych żytem ; Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała, Gdzie panieńskim rumieńcem dziecielina pała, A wszystko przepasane, jakby wstęga, miedzą Zieloną, na niej z rzadka ciche grusze siedzą.
Ta kraina, w której przyroda jaśnieje mnogością barw, zapachów, odgłosów. Wszystko jest dynamicznie i pełne sił witalnych. Są tam pola malowane złotem pszenicy i srebrem żyta, odcinające się bielą gryki od zielonych i wijających się niczym wstęga łąk. Soplicowo zostaje wtopione w krajobraz, połączone z nim nierozerwalnymi więzami i trudno powiedzieć, czy to natura stanowi element życia ludzi, czy ludzie wkomponowali zostali przyrodę.
Wyjaśnienie:
Mam nadzieję że pomogłam :)