Odpowiedź:
1. odpowiedziałaś bdb
2. tu napisalibyśmy tak: zmianie ulega tryb (a w związku z tym tonacja), ponadto zgodnie z klasyczną tradycją wykonawczą wariacje minorowe wykonuje się nieco wolniej (a zatem zmianie ulega również agogika). Eksperci mają jednak w tym temacie różne różne stanowiska.
3. To dotyczy wariacji nr 8 (Minore) i wiąże się z tym, co napisane powyżej. Tonacja minorowa (mollowa) tradycyjnie uznawana jest w formie wariacyjnej za wolniejszą w tempie. Ale nie wszyscy znawcy stylu się z tym zgadzają. Poza tym "Minore" wcale nie jest jej tytułem, a jedynie wskazówką wykonawczą - czyli taką, która dotyczy charakteru wariacji.
Ale żeby Pani czy Pan od muzyki był usatysfakcjonowany, napisz:
"Bardzo wolne tempo rozpoczyna wariację VIII, a zmiana charakteru na melancholijny ma również wpływ na nazwę części czyli Minore"
4. Szczerze mówiąc, nie spotkaliśmy się z jakąkolwiek nazwą tej wariacji. Nawet w urtexcie jej nie ma https://imslp.eu/files/imglnks/euimg/9/96/IMSLP188992-PMLP55775-Mozart,_Wofgang_Amadeus-NMA_09_26_06_KV_265_scan.pdf Ale może nauczycielowi chodzi o to, że zazwyczaj ostatnia wariacja jest podsumowaniem cyklu, więc możesz napisać, że zyskała nazwę Finale (finał).
Wyjaśnienie:
Z języka włoskiego:
maggiore-wyższy, większy,
minore- niższy, mniejszy.
Słowa pochodzą oczywiście z łaciny. W kontekście trybu tonacji dotyczą trzeciego stopnia gamy czyli tercji, która w maggiore (dur) jest wielka a w minore (moll) jest mała. I to tak naprawdę tercja gamy determinuje charakter (wesoły/smutny), jednak wcale nie musi to być jednoznaczne ze zmianą tempa. "Tytuł" wariacji Minore nie jest tytułem, a jedynie określeniem trybu (mollowego/minorowego).
Przy okazji: nazewnictwo moll/dur funkcjonuje współcześnie w jęz. polskim i niemieckim. W pozostałych językach używa się równoznacznych major/minor.
