wymień środki poetyckie

Antropomorfizacja, personifikacja (uosobienie) – rodzaj przenośni, polegającej na nadaniu cech ludzkich przedmiotom martwym, zwierzętom, zjawiskom przyrody:

Apostrofa – jest bezpośrednim i uroczystym zwrotem, głównie do bóstwa, muzy, osoby lub zjawiska (miłość, kraj ojczysty itp.), utrzymany w tonacji wykrzyknikowej. Uwaga! Rozbudowaną apostrofą jest inwokacja.

Epitet – to poetyckie określenie przedmiotu (rzeczownika) wskazujące na jego właściwości. Używa się go w celu podkreślenia, uwydatnienia jakiejś charakterystycznej cechy czy właściwości.

Elipsa – polega na opuszczeniu części zdania, której można się domyślać na podstawie poprzednich zdań albo kontekstu wypowiedzi.

Hiperbola – rodzaj metafory zwany przesadnią.

Jej zadanie to przejaskrawione przedstawionego zjawiska, aby celowe wyolbrzymić jego cechy. Celem hiperboli jest zwykle wywarcie silnego wrażenia na odbiorcy lub ukazać siłę danego zjawiska.

Metafora (przenośnia) – to niezwykłe połączenie wyrazów, tworzące (razem) zupełnie inne znaczenie niż każde z nich z osobna.

Porównanie – jest to konstrukcja polegająca na stwierdzeniu, że coś jest jak coś albo że ktoś robi coś jak ktoś. Wskazanie podobieństwa między dwoma zjawiskami, najlepiej bardzo różnymi.

Metonimia (zamiennia) – wyrażenie, gdzie jakiś wyraz zastępuje wyraz inny, pominięty:

Oksymoron – połączenie dwóch przeciwstawnych wyrazów (cech), pozornie zupełnie bez sensu, nielogiczne, w rezultacie daje nową poetycką całość:

Onomatopeja – słowa, układ słów, który naśladuje dźwięki, wyraz dźwiękonaśladowczy:

Peryfraza – zastąpienie nazwy jakimś dłuższym opisem

Rym – powtórzenie takich samych lub podobnych układów głosek na końcu wersu lub zdania.

Eufemizm – określenia łagodzące drastyczne znaczenie wypowiedzi.

Pytania retoryczne – to inaczej pytania pozorne, nie wymagające odpowiedzi.

Przerzutnia – zabieg, polegający na przerzuceniu części zdania do kolejnego wersu.