Odpowiedź:
Data i miejsce urodzenia
1271
Barcelona lub Saragossa
Data i miejsce śmierci
4 lipca 1336
Estremoz
Czczona przez
Kościół katolicki
Kanonizacja
1625
przez Urbana VIII
Wspomnienie
4 lipca
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Elżbieta Aragońska
Ilustracja
królowa Portugalii
Okres
od 1282
do 1325
Jako żona
Dionizego I Portugalskiego
Dane biograficzne
Dynastia
barcelońska
Ojciec
Piotr III Wielki
Matka
Konstancja Sycylijska
Mąż
Dionizy I
Dzieci
Konstancja,
Alfons IV Dzielny
Wyjaśnienie:
Została nazwana po swojej babci ciotecznej – Elżbiecie Węgierskiej, ale w Portugalii odpowiednikiem Elżbieta jest Isabel. Była córką króla Aragonii Piotra III Wielkiego i królowej Konstancji Sycylijskiej (wnuczki cesarza niemieckiego – Fryderyka II).
Jako mała dziewczynka poślubiła króla Dionizego I Portugalskiego, poetę – znanego jako Rei Lavrador – Król Rolnik, ponieważ hodował on lasy niedaleko Leiri. Drzewo z tych lasów używane było później do produkcji łodzi wykorzystanych podczas wielkich odkryć geograficznych. Elżbieta po cichu regularnie uczestniczyła we wszystkich praktykach religijnych i żyła w ubóstwie. Para miała dwoje dzieci:
córka Konstancja, poślubiła Ferdynanda IV Kastylijskiego,
syn Alfons, został królem Portugalii jako Alfons IV Dzielny.
Dionizy miał również nieślubnych synów, jeden z nich w 1323 wystąpił zbrojnie przeciw niemu i jego synowi – Alfonsowi. Elżbieta podjęła się wtedy zażegnania konfliktu i udało jej się to.
Dionizy zmarł w 1325 i Alfons odziedziczył tron. Elżbieta udała się do klasztoru klarysek, który ufundowała w Coimbrze – przywdziała habit zakonu franciszkańskiego (o regule opartej na ubóstwie i pomocy chorym oraz biednym). Jeszcze raz musiała rozwiązać konflikt, kiedy w 1336 Alfons IV pomaszerował ze swoim wojskiem przeciwko Alfonsowi XI Kastylijskiemu. Królowej znowu udało się zażegnać konflikt i spowodować przywrócenie pokoju.
Podczas tej misji pokojowej królowa zachorowała i wkrótce zmarła z powodu gorączki 4 lipca 1336 w Estremoz.
Elżbieta została pochowana w Coimbrze, a grób jej był podobno miejscem licznych cudów. Została kanonizowana przez papieża Urbana VIII, w 1625. Od 1695 jej święto obchodzono 8 lipca[3], jednak w 1969 zostało ono przeniesione na właściwy dzień, tj. dzień jej śmierci − 4 lipca[4].