Właściwości fizyczne i chemiczne moczu:
Ciężar właściwy moczu
Norma mieści się w granicach od 1016 do 1022 g/l i zależy od ilości wydalanych substancji (mocznika, sodu, potasu i ilości wydalanej wody). Dzięki ciężarowi właściwemu moczu można określić zdolność nerek do zagęszczania moczu w zależności od stopnia nawodnienia.
Prawidłowa barwa moczu określana jest jako słomkowa, jasnożółta, szaro-żółta, bursztynowa i ciemnożółta. Na barwę wpływa ilość barwnika moczu , stopień zagęszczenia oraz pH. U osób odwodnionych mocz przybiera barwę pomarańczową, a jeśli mocz jest mocno rozwodniony, ma barwę jasnożółtą.
Prawidłowy odczyn waha się od lekko kwaśnego do lekko zasadowego. Odczyn moczu zależy od diety, osoby niejedzące mięsa mają zasadowy odczyn moczu, w przeciwieństwie do tych, które mięso jedzą – odczyn moczu jest u nich kwaśny. Przy dłuższym przechowywaniu moczu namnażające się w nim bakterie powodują alkalizację moczu.
Fizjologicznie zapach świeżego moczu określa się jako swoisty. Zapach owocowy świadczy o cukrzycy, ze względu na ciała ketonowe. Zapach amoniaku wskazuje natomiast na bakterurię. Właściwości chemiczne moczu
Występuje w moczu w niewielkiej ilości u zdrowych osób. Gdy jej stężenie przekracza 180mg/dl wykrywana jest w moczu. Występuje u osób chorych na cukrzycę lub w przypadku glikozurii nerkowej.
Prawidłowa ilość białka w moczu to około 100 mg na dobę – nie jest to wykrywane w popularnych metodach diagnostycznych. Białkomocz stwierdza się u osób chorych na nerki lub drogi moczowe, czasem w przypadku gorączki, po wysiłku fizycznym. Białko w moczu może występować także u kobiet w ciąży. Białkomocz pojawia się przy zatruciu związkami nefrotoksycznymi, nadciśnieniu tętniczym czy niewydolności układu krążenia.
