Odpowiedź:
1. Sejm walny (tzw. Wielki) - to nazwa parlamentu w dawnej Polsce. Było to zgromadzenie decydujące o polityce całej Rzeczypospolitej. Był organem władzy ustawodawczej w Polsce w okresie XV-XVIII w.
2. Sejm walny składał się z dwóch izb: Senatu i Izby Poselskiej oraz z trzech stanów sejmujących: króla, posłów i senatorów.
3. W skład Senatu wchodzili: król, arcybiskupi, biskupi, wojewodowie, kasztelanowie i wyżsi dostojnicy państwowi.
W skład Izby Poselskiej wchodzili: posłowie szlacheccy wybrani na sejmikach ziemskich.
4. Sejmiki ziemskie były to zjazdy całej szlachty z terenu danej ziemi bądź województwa. Najważniejszą funkcją sejmików było wybieranie posłów na sejm. Ponadto wybierano na nich kandydatów na urzędy ziemskie, uchwalano podatki lokalne i omawiano bieżące problemy. Pełniły one także ważną rolę podczas wojen, gdy sejm się nie zbierał.
5. Sejm walny zbierał się co dwa lata i trwał sześć tygodni. Do kompetencji sejmu walnego należało: uchwalanie ustaw i podatków, wyrażanie zgody na zwołanie pospolitego ruszenia, przyjmowanie posłów zagranicznych i wyznaczanie kierunków polityki zagranicznej, kontrola skarbu; ponadto sejm walny sprawował sądy sejmowe i nadawał szlachectwo; do uchwalenia uchwał potrzebna była jednomyślna zgoda obecnych.
Powodzenia!
