W rodzinie Stanisław był przygotowany do życia publicznego, starannie wykształcony jako katolik. W wieku 14 lat został wysłany do kolegium jezuickiego w Wiedniu. Żył skromnie, poświęcał się wyłącznie studiom.
W połowie grudnia 1565 r Stanisław ciężko zachorował na niejasną chorobę. Wyczuwając zagrożenie życia, pacjent poprosił o zabranie go do kościoła, jednak jego brat Paweł zniechęcił go do tego posunięcia, wyjaśniając, że nie ma nic groźnego. W rzeczywistości nie zaprosił księdza. Stanisław - zdając sobie sprawę, że ksiądz nie przyjdzie, modlił się do św. Barbary, patronki stowarzyszenia, za pomoc w przyjęciu komunii przed śmiercią. Ta modlitwa została wysłuchana. W pokoju pojawiła się Barbara z dwoma aniołami, niosąc komunikację z chorym młodzieńcem. Potem Stanisławowi ukazała się św. Matka Boska z dzieckiem, które pozwoliła Stanisławowi wziąć na ręce. Po tych niezwykłych wydarzeniach Stanisław wyzdrowiał i znów mógł studiować na uczelni.
Wbrew woli ojca postanowił zostać jezuitą i udał się do Rzymu. W 1567 został przyjęty. Rok później, 8 grudnia, Stanisław zmarł w Rzymie. Od dawna jest pamiętany ze względu na swoją pokorę i czystość. Kanonizowany w 1726 r.