Odpowiedź:
Sytuacja polityczna
– wojna totalna (nowe techniki walki sprawiają, iż brak jest podziału między sferą
frontu i ludnością cywilną, machinie wojennej poddani są wszyscy)
– dramat Polski - w ciągu bardzo krótkiego czasu upadło niedawno odzyskane po
długiej niewoli państwo
– próby buntu
w Polsce - podobnie jak w kilku innych krajach - powstaje ruch oporu, nie spotykamy się natomiast z poważniejszymi objawami kolaboracji
– emigracja
można wyróżnić dwie drogi polskich emigrantów: na zachód (m.in. Anglia,
Francja) i wschód (Związek Radziecki, tu tworzy się armia Andersa, potem
LWP)
Pokolenie Kolumbów (poeci apokalipsy spełnionej)
– roczniki 20, 21, 22
– większość akcji politycznych udziałem tego pokolenia
– założenia literatury pokolenia
panowanie nad uczuciami, antysentymentalizm, unikanie patosu
za swych mistrzów uznali Słowackiego jako wirtuoza słowa, wizjonera, intelektualistę i nauczyciela bezwzględnego obowiązku patriotycznego oraz Norwida -
twórcę oryginalnej poetyki. Fascynowali ich także: Witkacy, Gombrowicz,
Schulz
Krzysztof Kamil Baczyński
– w 1942 roku wydał wiersze pod pseudonimem Bugaj
– skończył szkołę podchorążych
– zginął podczas powstania warszawskiego
– w swej poezji utrwalił zjawisko wojny i jej znaczenie w aktualnie przeżywanej historii i historii w ogóle. Jest to wizja posępna i groźna. Baczyński dochodzi do
wniosku, że prawidła historii i egzystencja w niej człowieka zawsze były
i pozostaną identyczne. (Wiersz "Historia" - pesymizm, brak wiary w postęp.
Historia się powtarza, kolejne pokolenia muszą wszystko zaczynać od nowa).
– Baczyński jest przekonany, że nikt z boju nie wychodzi czysty, bo splamił się
krwią innego człowieka. Sądzi jednak, że należy przyjąć wszelkie konsekwencje
wynikające ze spełnienia obowiązku wobec ojczyzny.
– cechy poezji Baczyńskiego, tematy
wyraźna świadomość odrębności pokoleniowej (dwa wiersze - "Pokolenie",
"Z głową na karabinie")
katastrofizm. Podobnie jak poeci II awangardy widzi w postępie cywilizacyjnym
nie tryumf ludzkiej myśli, a dążenie do zagłady
swoista poetyka - wiele oryginalnych metafor, plastyka opisu
"Z głową na karabinie"
– podstawą budowy kontrast między przeszłością i teraźniejszością
– świat przeszłości: piękny, wolny, pełen ładu i harmonii
– świat obecny - opisany poprzez motyw zaciskającego się kręgu (ograniczającego
wolność, przed którym nie można uciec)
– przekonanie o konieczności spełnienia obowiązku patriotycznego
str. 2/15
"Pokolenie" ("Do palców przymarzły struny") - 1941r.
– obrazy "zimowe" (m.in. palce, które przymarzają do strun, rzeki ścięte krą purpurową), które symbolizują stan odrętwienia, śmierć moralności
– motyw poety determinowanego przez czas, w którym przyszło mu żyć
"Pokolenie" - 1943r.
– pokazanie spustoszenia, jakie w ludzkiej duszy czyni wojna ("Nie ma litości, nie
ma sumienia")
– podstawą obrazu kontrast między światem natury (dojrzewanie, owocowanie)
i ludzi (zagłada)
"Z lasu"
– motyw wędrówki partyzantów
– rozważania o historii - wrogiej człowiekowi, złej ("moce ciemne trą się i gniotą").
Człowiek w historii jest rozdarty, zagubiony, skazany na przeminięcie
Tadeusz Gajcy
– jego poetyka zbliżona jest do awangardowej (operuje metaforą, skrótem myślowym, elipsą)
– poezję tę cechuje wizyjność, odrealnianie świata przedstawionego
"Wczorajszemu"
– wiersz skierowany do dawnego poety, który tworzył lirykę czystą, ukazywał piękno
świata (zło było obecne tylko w klechdach)
– wojna wpłynęła na zmianę zadań poety - musi on wzywać do walki
"A tu słowa, śpiewne słowa trzeba zamieniać,
By godziły jak oszczep
MAM COŚ TAKIEGO W ZESZYCIE MIAŁAM COŚ TAKIEGO OSTATNIO
Wyjaśnienie: