Odpowiedź :
Odpowiedź:
To, co mam w moim zeszycie na temat tego sonetu:
-Mirza i Pielgrzym - wędrowcy przeprawiający się przez góry, zaabsorbowani wspinaczką, jej trudnościami i technicznymi szczegółami
-Mirza to krymski przewodnik a Pielgrzym jego podopieczny.
-Role tych postaci są podzielone. Mirza prowadzi i poucza a pielgrzym słucha.
-Widać wyrażnie wskazówki przewodnika, np. opuść wodze, tam nie patrz.
-Mirza daje radę jeźdzowi w trudnym zwężeniu drogi.
-W wierszu tam gdzie urywa się droga, urywa się wers.
-Mickiewiczowi udaje się przekonująco w poezji polskiej postawić krok w niepewnej przestrzeni
-Niespodziewany rozwój wypadkó i zarazem puenta wiersza kryje się w ostatniej refleksyjnej cząstce sonetu
- na nic nie zdały się rozsądne rady, pogróżki i okrutne żarty
- nieposłuszny i zuchwały wedrowiec uległ magii "niezmiernej głębiny" i "otchłani chaosu"
- nie zląkł się zawrotu głowy ani grożącej śmiercią pustki
- to, co zobaczył, okazało się niewyrażalne
- nie wiadomo, co kryhe suę w świata szczelinach
- pielgrzym jest uosobieniem romantyka, poszukujacego tego, co przekracza zwykły świat i ludzki język, a co ujawnia sie w doświadczeniu
Nowatorstwo sonetu:
- forma dialogu
- 2 bohaterów
- pielgrzym człowiek zachodu, Mirza człowiek wschodu
- dramatyczna konstrukcja
- wiersz jest synkretyczny - połączenie różnych kultur, osób z całkiem odmiennych rejonów świata
- orientalizm sonetu - wprowadzony człowiek wschodu, bohater, nazwy, słownictwo orientalne, pejzaż orientalny
- pielgrzym - filozof bytu
- roznica miedzy człowiekiem wschodu a zachodu
- zachód - maksymalizm pogladow, wschod - ostroznosc pogladow.
Mam nadzieję, że pomogłam:) pozdrawiam
Wyjaśnienie:
