Odpowiedź :
Odpowiedź:
Edyp jest idealnym władcą, cieszącym się szacunkiem i czcią podwładnych: „Ja Edyp cieszący się sławą ludzi“ (8). Są mu wdzięczni za uratowanie miasta od Sfinksa: „Bo ciebie pierwszym mniemamy wśród ludzi,/ (...) Od strasznych ofiar dla Sfinksa wyzwolił.“ (33) Jest odpowiedzialny i wrażliwy na krzywdę ludzką, gdy mieszkańcy Teb zbierają się przed ołtarzem i modlą się o pomoc (zaraza i klęski), przychodzi do nich i pyta: „Wyjaw więc starcze (...)/ co was tu zebrało, / Strach czy cierpienie? Wyjaw to mężowi,/ Co chce wam ulżyć; bo byłby bez serca,/ Gdyby ten widok nu serca nie wzruszył.“ (9).
Jest bardzo dociekliwy, gdy słyszy wyrocznię, że miasto może uratować zemsta na zabójcy Laiosa, chce znaleźć sprawców zbrodni: „Ale gdzie oni ? Gdzież znajdą się ślady / Dawnej i wiekiem omszałej już zbrodni?“ (108), „A świadka albo towarzysza drogi/ Czyż nie ma, by się go można wypytać?“ (116).
Honorowy obiecuje odszukać mordercę Laiosa: „Z wami ja wspólnie siły złączonemi/ Spłacę dług bogu i dług naszej ziemi (...)“ (135)
Chcąc rozwiązać zagadkę śmierci króla jest stanowczy i podejrzliwy: „ Kto z was by wiedział , z czyjej zginął ręki/ Śmiercią ugodzon Laios Labdakida,/ Niech ten mi wszystko wypowie otwarcie.“ (224)
Jednak, gdy Tyrezjasz po usilnych namowach Edypa wyjawia mu prawdę, że to on właśnie jest mordercą, okazuje on swój gniew i pychę : „Mów, co chcesz, słowa twe na wiatr ulecą.“(365), „Czy myślisz nadal tak bredzić bezkarnie?“ (368)
Edyp okazuje się człowiekiem impulsywnym, porywczym. Pochopnie zarzuca Tyrezjaszowi i Kreonowi spisek: „“Kreon, ów wierny, ów stary przyjaciel,/ Zdradą , podstępem zamierza mnie zwalić (...)“ (385). Edyp kpi ze ślepoty Tyrezjasza, nazywając go kuglarzem i czarodziejem, podczas gdy to on jest zaślepiony duchowo: „I tak podstawia tego czarodzieja,/ Kuglarza, który zysk bystro wypatrzy,/ A w swojej sztuce dotknięty ślepotą.“ (386)
Edyp słaby psychicznie nie może pogodzić się ze swoją hańbą: „Bieda już jawnym to, czegom pożądał,/ O słońce, niechbym już cię nie oglądał! / Życie mam, skąd nie przystoi, i żyłem,/ Z kim nie przystało - a swoich zabiłem.“ (1181). Dlatego dokonuje samooślepienia: „Bo sprzączki z szaty wyrwawszy złociste, (...)/ Wzniósł je i wraził w swych oczu źrenice,(...)“ (1268)
Edyp nie wierzył w wyrocznię a więc wolę bogów , kierując sie rozumem „Przecież zagadkę tę nie pierwszy lepszy/ Mógł był rozwiązać - bez jasnowidzenia/ A tobie wtedy ni ptaki, ni bogi/Nic nie jawiły“ (392), dlatego cierpi i ubolewa nad swym losem: „O biada mi biada! (...)/O losie, w coś ty mnie powalił?“ (1308)
Mimo swej hańby Edyp jest dobrym , troskliwym ojcem. Martwi sie co z nimi będzie jak opuści Teby, będąc na wygnaniu: „A z dzieci moich - o chłopców, Kreonie, / Nie troszcz się zbytnie: są oni mężami (...)/ Lecz o biedaczki, sieroce dziewczęta (...)“ (1460)
Wyjaśnienie:
Odpowiedź:
zdolny.
opanowany, spokojny.
patriota.
rozpieszczony przez matkę
brak pewności siebie.
uparty, wytrwały.
przyjacielski.
towarzyski.
Wyjaśnienie:
