Dzieje Kościoła na Wschodzie były bardziej stabilne niż na Zachodzie. Cesarstwo Bizantyńskie nabrało charakteru jeszcze bardziej greckiego, któremu uległa też liturgia bizantyjska. Zachód zaznaczył swą odrębność szczególnie w 800 roku, gdy powstało zachodnie cesarstwo Karola Wielkiego, oraz w 1054 roku, kiedy dokonał się rozłam między papiestwem i patriarchatami wschodnimi.
Papiestwo w X wieku przeżywało tragiczny kryzys, przezwyciężony dopiero w pierwszej połowie XI wieku przez reformę gregoriańską. W tym czasie Bizancjum osiągnęło politycznie i kościelnie jeden ze szczytów swego rozwoju pod rządami dynastii macedońskiej (867-1056).
Kościół katolicki dokonał nawróceń ludów germańskich, objął chrystianizacją Bałtów i Słowian z grupy językowej zachodniej. Szczególnego znaczenia politycznego nabrał Kościół w XII i XIII wieku, którego zewnętrznym wyrazem stały się krucjaty i dominująca rola papieży względem cesarzy. Do walki z herezjami ludowymi powołano inkwizycję.
nowe religie :
- deizm
- pogaństwo
- prawosławie
Wyjaśnienie:
Chyba o to chodziło
