Odpowiedź:
Miała drzwi doskonale okrągłe jak okienko okrętowe, pomalowane na zielono, z lśniącą, żółtą mosiężną klamką, sterczącą dokładnie pośrodku. Drzwi prowadziły do hallu, który miał kształt rury i wyglądał jak tunel: był to bardzo wygodny tunel, nie zadymiony, z boazerią na ścianach i chodnikiem na kafelkowej podłodze; nie brakowało tu politurowanych krzeseł ani mnóstwa wieszaków na kapelusze i płaszcze, bo Hobbit bardzo lubił gości, ponieważ jak gdy tylko do niego zapukałam, otworzył mi i zaprosił mnie na herbatę, rozmawiało się z nim wspaniale. Miał pięknie wszystko posprzątane, jednak gdy już musiałam wyjść, powiedział, żebym kiedyś jeszcze do niego przyszła.
