Demeter zastrzegła Korze by nie zrywała narcyzów, bo są to kwiaty zawodnicze (święte kwiaty Hadesa, o ile mnie pamięć nie myli). Zostawiła więc Korę (Persefonę) z nimfami. Nagle z pod ziemi wyrósł właśnie ten niezwykły kwiat. Persefona rozejrzała czy nie ma nikogo w pobliżu i zerwała go. Gdy tylko to zrobiła przed jej oczami pojawiła się mgła, a duszę ogarnęły ciemności. Hades zabrał ją ze sobą do Tartaru. Demeter gdy dowiedziała się o zniknięciu córki pytała każdą napotkaną osobę. Szukała jej przez „dziewięć dni i dziewięć nocy”. W końcu córki króla Keleosa próbowały pocieszyć cierpiącą Demeter. Nie wiedziały, że to bogini i zabrały ją do swojego pałacu (potem była akcja z robieniem z dziecka boga itp., ale to nie ważne). Następnie odnalazł ją Hermes, lecz nikt nie potrafił przekonać jej do powrotu. Zeus zdecydował nakłonić Hadesa do uwolnienia Kory. Hades zgodził się ją zwrócić, ale zanim to zrobił podał jej ziarna granatu. Dzięki temu Kora (Persefony) co roku na trzy miesiące wracała do Hadesa. Gdy pojawiała się na ziemi wszystko dookoła kwitło, a kiedy rozstawała się z Demeter powracał smutek.
