Rozwiązane

Napisze ktoś chociaż kawałek z opowiadania twórczego hobbit ? Proszę ​



Odpowiedź :

Oliwka300350
W PEWNEJ NORZE ZIEMNEJ MIESZKAŁ SOBIE PEWIEN hobbit. Nie była to szkaradna, brudna, wilgotna nora, rojąca się od robaków i cuchnąca błotem, ani też sucha, naga, piaszczysta nora bez stołka, na którym by można usiąść, i bez dobrze zaopatrzonej spiżarni; była to nora hobbita, a to znaczy: nora z wygodami.

Miała drzwi doskonale okrągłe jak okienko okrętowe, pomalowane na zielono, z lśniącą, żółtą mosiężną klamką, sterczącą dokładnie pośrodku. Drzwi prowadziły do hallu, który miał kształt rury i wyglądał jak tunel: był to bardzo wygodny tunel, nie zadymiony, z boazerią na ścianach i chodnikiem na kafelkowej podłodze; nie brakowało tu politurowanych krzeseł ani mnóstwa wieszaków na kapelusze i płaszcze, bo hobbit bardzo lubił gości. Tunel wił się w skrętach, wił się i wił, wdrażając się głęboko, choć wcale nie prostą drogą, we wnętrze pagórka – a raczej: Pagórka, bo tak go nazywano w promieniu wielu mil – a mnóstwo okrągłych drzwiczek otwierało się to po jednej, to po drugiej jego stronie. Hobbici nie uznają schodów. Sypialnie, łazienki, piwnice, spiżarnie (mnóstwo spiżarni!), garderoby (hobbit miał kilka pokoi przeznaczonych wyłącznie na ubrania), kuchnie, jadalnie – wszystko mieściło się na tym samym piętrze, a nawet wzdłuż tego samego korytarza. Najparadniejsze pokoje znajdowały się z lewej strony (patrząc od wejścia), ponieważ tylko te miały okna, głęboko osadzone, okrągłe okna z widokiem na ogród, a dalej na łąki, zbiegające w dół ku rzece.
Bolo2035

Nareszcie nadszedł długo oczekiwany dzień. Bilbo Baggins miał opuścić malowniczą krainę Pagórka, by wyruszyć w nieznaną podróż. To zadanie wymagało od niego niezwykłej odwagi, gdyż był hobbitem i jak każdy hobbit najbardziej cenił sobie ciszę i spokojne życie. Miał spiczaste uszy, które wystawały spod gęstych, kręconych włosów; duże, fioletowe skrzydła. Zawsze był uśmiechnięty i dlatego zyskał sobie wielu pomocnych przyjaciół.Wizja dalekiej wyprawy nie zachwiała jego spokoju ani pogody ducha. Pożegnał się ze swoją rodziną, przyjaciółmi i wyruszył w drogę.            

  Szedł wąską, zarośniętą przez bluszcz ścieżką. Mijał stare, ogromne drzewa, czarodziejskie łąki i polany. Gdy się ściemniło, postanowił sobie znaleźć miejsce, gdzie będzie mógł położyć się spać, lecz to nie było takie proste.

Inne Pytanie