Henio,tak nazywał się kot ,najlepszy przyjaciel Zuzi. Dziewczynka całe dnie siedziała w domu ponieważ ciężko chorowała i nie mogła bawić się z innymi dziećmi. Bardzo kochała tego sierści ucha,to jedyny towarzysz jej zabawy ,a zarazem jej anioł stróż. Mama Halina sama wychowywała córkę,ponieważ tata wyjechał do Chile,był znanym archeologiem. Pamiętał o rodzinie i często wysyłał im pamiątki z historycznej krainy Araukani.gdzie prowadził ciekawe badania starych plemion i ich kultury. Zuzia tęskniła za kochanym tatusiem i liczyła dni do ich rychłego spotkania. Często opowiadała o swoich marzeniach Heniowi,który chrapliwie mrucząc wysłuchiwał cierpliwie i trochę leniwie niesłychanych historyjek. Dziewczynce często zdarzały się huśtawki nastrojów,było to spowodowane zmianą czynników atmosferycznych. Wówczas hałasom i wrzaskiom nie było końca. Kotek chował się albo ukradkiem czmycha przez uchylone okno . Tego dnia było chłodno ,Zuzia długo spała chrapiąc przy tym hałaśliwie.Obudzila się nagle i poczuła ,ze stalo się nieszczęście,że jej mały bohater- Henio już nie wróci. Po kilku dniach przyjechał tata i chcąc poprawić humor swojej córeczce,zabrał ją do schroniska. Wówczas wydarzyło się.... hura!,Henio się znalazł,zawołała huralnie razem z tatą. Cieszyli się oboje,hihom i achom nie było końca. Było jak dawniej ,ukochany druh zabaw powrócił.,a Zuzia wyzdrowiała.Teraz cała rodzina hulała po świecie z ukochanym kotem .
,