Odpowiedź :
Odpowiedź:
3. Plan niemiecki przewidywał uderzenie głównymi siłami na Francję, oskrzydlenie jej armii i błyskawiczne pokonanie Francuzów, a następnie rozprawienie się z Rosją. Praktyczne rozwiązania opracował gen. Alfred von Schlieffen, planując uderzenie na Francję, szybkie jej pokonanie, a następnie błyskawiczne przerzucenie sił do walki z Rosją, gdzie mobilizacja armii będzie trwać długo. W planie tym nie uwzględniono jednak natychmiastowego przystąpienia do wojny Anglii oraz rozpoczęcia działań zaczepnych przez Rosję, mimo jej niepełnej mobilizacji. Początkowo Niemcy odnosiły zwycięstwa, złamawszy neutralność Belgii zajęły Brukselę - co otwarło im drogę do Francji.
W wyniku ofensywy na przełomie sierpnia i września 1914 r., wojska niemieckie dotarły do rzeki Marny, nad którą w dniach 6-10 września doszło do zaciętej bitwy. Zwyciężyły wojska francuskie, a wojska niemieckie musiały się wycofać. O niepowodzeniu Niemców zadecydowało uderzenie rosyjskie na wschodzie. Niemcy musieli przerzucić z frontu zachodniego siły na front wschodni. Przekreśliło to niemiecki plan wojny błyskawicznej.
Jesienią 1914 r. Niemcy rozpoczęły ofensywę, w wyniku której chciały zdobyć porty nad kanałem La Manche (czyt. la mansz), aby przeciąć połączenie Francji z Anglią i uniemożliwić transport wojsk i sprzętu wojennego. Ostatecznie działania ofensywne zakończyły się niepowodzeniem.
Pod koniec 1914 r. front ustabilizował się na łuku: od kanału La Manche aż do granicy ze Szwajcarią (do 1918 r. przesuwał się bardzo wolno, gdyż żadna ze stron nie uzyskała decydującej przewagi). Stojące naprzeciw siebie wojska rozbudowywały umocnienia, schrony i zasieki z drutu kolczastego. Na froncie zachodnim rozpoczęła się wojna pozycyjna.
21 lutego 1916 r. rozpoczęła się w Lotaryngii, nad rzeką Mozą jedna z najkrwawszych bitew w historii, bitwa pod Verdun (czyt. werdę). Twierdza ta miała dla Niemiec ważne znaczenie strategiczne - otwierała drogę do Paryża. Francuzi pod dowództwem marszałka Pétaina (czyt. petena) utrzymali swoje stanowiska i ofensywa niemiecka załamała się.
W czerwcu 1916 r. armia angielsko-francuska przeszła do kontrataku. Jednak nie zdołała przełamać niemieckiego oporu nad rzeką Sommą. 15
września 1916 r. Anglicy po raz pierwszy wprowadzili do walki czołgi. Mimo, że czołgi wdarły się w głąb pozycji niemieckich, sukcesu tego nie wykorzystano ze względu na brak współdziałania czołgów z piechotą.
Bitwy pod Verdun i nad Sommą pochłonęły blisko 1,6 mln ofiar. Do końca 1916 r. żadna ze stron nie uzyskała znaczących sukcesów.
Front wschodni
W sierpniu 1914 r. Francja zażądała od Rosji podjęcia działań wojennych przeciw Niemcom. Rosjanie, nie czekając na pełną mobilizację, rozpoczęli atak na całym froncie. W Galicji dotarli aż pod Kraków, ale w Prusach pod Tannenbergiem (sierpień 1914 r.) ponieśli klęskę (dowodzący armią gen. Samsonow popełnił samobójstwo).
Przerzucone z frontu zachodniego wojska niemieckie wraz z wojskami austro-węgierskimi wyparły Rosjan do linii Wisły i Sanu. W listopadzie rozpoczęła się kolejna kontrofensywa wojsk rosyjskich. Rosjanie dotarli pod Kraków, Częstochowę i Toruń. Chcieli zająć Śląsk i Morawy, aby otworzyć sobie drogę do Berlina. Z trudem powstrzymano jednak kontrofensywę rosyjską, a w maju 1915 r. wojska niemieckie i austro-węgierskie przeszły do ataku. W sierpniu wojska niemieckie zajęły Warszawę, a do jesieni opanowały całe Królestwo i Litwę, a wojska austro-węgierskie Galicję i większą część Wołynia. Na okupowanych obszarach utworzono Wojskowe Generalne Gubernatorstwo Warszawskie (podlegało Niemcom) oraz Lubelskie Wojskowe Gubernatorstwo (podległe Austriakom).
Jesienią 1915 r. front wschodni ustabilizował się na linii od Rygi na północy do granicy rumuńskiej na południu (od Zatoki Ryskiej poprzez Dyneburg, Pińsk do Tarnopola) i rozpoczęła się wojna pozycyjna.
Latem 1916 r., gdy na froncie zachodnim toczyły się boje nad Sommą, Rosjanie podjęli kolejną kontrofensywę, w wyniku której wojska rosyjskie przerwały front austro-węgierski i zajęły Bukowinę oraz część Galicji Wschodniej. Niemcy zmuszeni zostali do przerwania działań ofensywnych na Zachodzie i przejścia do obrony na obydwu frontach: wschodnim i zachodnim.
4 nie wiem
