XVII wiek to czas rozwoju filozofii oświeceniowej, która coraz mocniej krytykowała panujące stosunki społeczne w feudalnej Francji, a tym bardziej libertynizmu czyli rozwiązłości moralnej, która odrzucała wszelkie zasady moralne u konwenanse. Nadmierny przepych i zniewieściałość dworzan królewskich sprawiły, że coraz mniej osób spośród kręgów arystokracji francuskiej zwracało uwagę na odpowiednie prowadzenie się. Mężczyźni i kobiety w równym stopniu ulegli panoszącej się w tamtych czasach degrengoladzie moralnej rozpuście, którą najlepiej obrazuje życiorys markiza Donatien-Alphonse-François de Sade.
