Odpowiedź:
Tak się poznali moja babcia z pradziadkiem-
Kilka lat temu, zanim na świecie pojawili się moi dziadkowie, była sobie kwiaciarnia. W tej właśnie kwiaciarni pracowała moja prabacia Apolonia.
Pewnego dnia jak zwykle zajmowała się różami aż nagle wpadł młody zasapany chłopak, pośpiesznie poprosił ją o bukiet maków, zapłacił i wyszedł. Taka sytuacja była niecodzienna dla prabaci ale nie zaprzątała sobie tym głowy, następnego dnia po pracy spotkała tego zabieganego młodzieńca w piekarni. Kupował on akurat ostatnie ulubione Apoloniowe rogale. Zobaczywszy jednak lekki zawód w kobiecych oczach, oddał jej swoje a sam zadowolił się bułkami . Po zakupach ucięli dłuższą pogawędki na pobliskiej ławeczce karmiąca gołębie. Przedstawili się sobie uprzejmie, on miał na imię Cezary co bardzo się Apolonii spodobało. I tak jak w miłosnych bajkach bywa, to i ten przypadek był przewidywalny. Zakochali się w sobie, otworzyli własny biznes a kilka lat później między roślinkami tuptały małe nóżki babci Faustyny.
I od tamtej pory przy rodzinnych uroczystościach panuje tradycja opowiadania dziadkowej opowieści, o,, Zabieganym Cezarym i Kwiaciarce Apolonii''. Którą każdy perfekcyjnie zna, ale nikt nie ośmiela się jej przerywać. A co się stało z kwiaciarnią? Cóż, nadal stoi na tej samej ulicy, przy tej samej ławeczce, obok tej samej piekarni. Jedyne co się w niej zmieniło to pary które że sobą złączyła. Tak jak moich pradziadków,dziadków, rodziców i mam nadzieję, że kiedyś mnie.
