Odpowiedź:
Elfy wysokie – najszlachetniejsze wśród elfów. Należały do starożytnych rodów, które walczyły w zamierzchłych czasach. Należał do nich Elrond i elfy zamieszkujące dolinę Rivendell. Dużo wiedziały i były specjalistami od wszelkich nowin, które szerzą się wśród nich bardzo szybko. Lubiły przekomarzać się z krasnoludami, a nawet kpić z ich długich bród. Znane były z pięknego śpiewu i gościnności.
Leśne elfy – nie były złe, ale miały tę wadę, że nie ufały nieznajomym. Znane były ze sego pięknego śpiewu. Chociaż rozporządzały potężną magią, zawsze były bardzo ostrożne. Różniły się wyraźnie od elfów z zachodu, zwanych wysokimi – były groźniejsze i mniej mądre. Większość pochodziła od starożytnych plemion, które nigdy nie przebywały na zachodzie i nie znały wróżek. Na Szerokim Świecie elfy leśne przesiadywały w półmroku przed wzejściem słońca i księżyca, potem zaś wędrowały po lasach rosnących w tej stronie, gdzie słońce wschodzi. Najbardziej lubiły skraj puszczy, stąd bowiem mogły niekiedy wymykać się na łowy lub robić wycieczki na otwarte tereny przy świetle księżyca i gwiazd. Zawsze były elfami, to znaczy dobrymi istotami. Król elfów miał tę słabość, że kochał się w skarbach, szczególnie w srebrze i białych drogich kamieniach; a choć miał wielkie bogactwa, pragnął je pomnożyć, bo wciąż jeszcze nie dorównywał innym starodawnym władcom elfów. Lud jego nie trudził się w kopalniach, nie kuł kruszców, nie wyrabiał klejnotów, nie zajmował się też wiele ani handlem, ani uprawą ziemi. Elfy leśne uzbrojone były w łuki i oszczepy. Uwielbiały wino, jednak w ich krainie nie rosła winorośl, więc musiały je importować od elfów z południa.